Czubajka kania – charakterystyka i występowanie

● Czubajka kania jest bardzo smacznym grzybem, który występuje w lasach, na łąkach, a nawet na trawnikach. ● Grzyb kania i muchomor sromotnikowy, który jest trujący, są do ciebie bardzo podobne, jednak da się łatwo je odróżnić. ● Kanie można suszyć, smażyć i marynować, jednak nie powinno się ich jeść na surowo. ● Kapelusz czubajki kani jest bardzo smaczny, jednak jej trzon nie nadaje się do spożycia.

Czubajka kania pojawia się w czerwcu, choć najwięcej okazów spotyka się we wrześniu. Kapelusz kani początkowo przypomina jajko, z  biegiem czasu robi się okrągły, z kolei u starszych osobników staje się płaski – posiada jedynie wystający na środku czubek, co sprawia, że jego kształt można przyrównać do parasola. Wraz ze wzrostem grzyba zmienia się również jego kolor – początkowo jest brązowy, z czasem jaśnieje.  W starszych okazach barwa może być kremowa, a nawet biała. Jedynie czub pozostaje brązowy.

Powierzchnia kapelusza jest popękana i chropowata, z grubymi, brązowymi łuskami. Charakterystyczną cechą jest również postrzępione rondo. Spód pokryty jest gęstymi, białymi blaszkami. Wysokość trzonu oscyluje w granicach 15-45 centymetrów, cechuje go smukłość oraz bulwiasta podstawa. Na trzonie również można zauważyć brązowe łuski. Dodatkowo otacza go ruchomy pierścień.

Kapelusz jest raczej gąbczasty i miękki w przeciwieństwie do trzonu, który charakteryzuje się twardością i włóknistością. Miąższ grzyba kani jest biały i nie zmienia koloru po uszkodzeniu.

Kanie są grzybami występującymi na terenie całej Europy. Można na nie natrafić także w Ameryce Północnej, Nowej Zelandii, Korei czy Japonii. W Polsce rosną na łąkach, polanach, a nawet trawnikach. Najłatwiej znaleźć je jednak w lasach, zarówno liściastych, jak i iglastych. Czubajki lubią niezbyt wilgotne, gliniaste podłoże o zasadowym odczynie. Owocniki mogą rosnąć pojedynczo lub w grupach.

>> Sprawdź też: Kiedy na grzyby? Kalendarz grzybiarza, sezon na grzybobranie

Wiele osób obawia się zbierania kani czubajki, ponieważ łatwo pomylić ją z muchomorem sromotnikowym, który jest trujący, a jego spożycie może doprowadzić do śmierci. Okazuje się, że odróżnienie tych dwóch grzybów wcale nie jest trudne. Wystarczy zwrócić uwagę na kilka istotnych szczegółów.

Najważniejszy jest pierścień – w przypadku kani można swobodnie przesuwać go po powierzchni trzonu, w muchomorze jest to niemożliwe, ponieważ jest przytwierdzony na stałe. Kolejną znaczącą różnicę można zauważyć po zerwaniu grzyba. Po wyciągnięciu czubajki należy sprawdzić, czy trzon nie posiada charakterystycznego dla muchomora zagłębienia – tzw. pochwy.

Istnieje wiele sposobów na przygotowanie kani czubajki. Ze względu na ciekawy, orzechowy aromat wiele osób decyduje się na jej suszenie i sproszkowanie, dzięki czemu można traktować ją jako przyprawę. Inni zwolennicy grzyba kani chętnie zastępują nim mięso i smażą jak kotlety schabowe. Ponadto kapelusze świetnie nadają się do marynowania w zalewie octowej.

Należy pamiętać o tym, by nie spożywać grzyba na surowo, ponieważ może to poskutkować rozstrojem żołądka. Dodatkowo powinno się konsumować jedynie kapelusze. Stwardniałe i włókniste trzony się do tego nie nadają.

Smażenie kani powinno przebiegać w taki sam sposób jak w przypadku kotletów schabowych. Grzyby należy oczyścić, doprawić solą i pieprzem, a następnie obtoczyć w panierce z jajka oraz bułki tartej. Tak przygotowaną kanię czubajkę należy smażyć przez kilka minut. Smak gotowego kotleta do złudzenia przypomina tradycyjnego schabowego.

Potrawy z kani: kanie w zalewie octowej

Kanie w zalewie octowej to prawdziwy rarytas, z pewnością zaskoczy smakiem wszystkich, którzy dotychczas nie mieli okazji go spróbować.

Kanie w zalewie – składniki: kanie – kilka kapeluszy, jajko – jedna sztuka, bułka tarta – do panierki, ocet spirytusowy – jedna szklanka, woda – cztery szklanki, cebula – jedna sztuka, liście laurowe, ziele angielskie – po kilka sztuk.

Kanie w zalewie – sposób przygotowania:

Kanie należy oczyścić, osuszyć i opanierować w jajku i bułce tartej, a następnie usmażyć.

W tym czasie warto przygotować zalewę – zagotować w garnku wodę z octem, liściem laurowym i zielem angielskim.

Usmażone kanie układamy w słoikach przekładając je pokrojoną w plastry cebulą.

Całość zalewamy zalewą, zakręcamy słoiki i pasteryzujemy przez 10 minut.

ZOBACZ >> Jak pasteryzować słoiki?