Pierwsza prezes SN Małgorzata Manowska pisze w sprawie Ewy Leszczyńskiej-Furtak oraz Ewy Gregajtys

Decyzją wiceprezesa warszawskiego Sądu Apelacyjnego, zastępcy rzecznika dyscyplinarnego sędziów sądów powszechnych Przemysława Radzika (który działał w zastępstwie prezesa tego sądu Piotra Schaba) dwie sędzie SA - Ewa Leszczyńska-Furtak oraz Ewa Gregajtys - zostały przeniesione z II Wydziału Karnego do III Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.

"Sprzeciw wobec tej bezprecedensowej decyzji" wyraziło w oświadczeniu niemal tysiąc sędziów, między innymi z Sądu Najwyższego. Oceniono, że to "przejaw represji za działalność orzeczniczą".

>> Czytaj całość oświadczenia sędziów SA w Warszawie w sprawie Leszczyńskiej-Furtak i Gregajstys

We wtorek pismo w sprawie dwóch sędzi przesłała do Piotra Schaba pierwsza prezes Sądu Najwyższego Małgorzata Manowska, która wcześniej orzekała jako sędzia stołecznego Sądu Apelacyjnego. Pierwsza prezes SN zaapelowała do Schaba "o ponowne przemyślenie i w efekcie uchylenie decyzji kadrowej" dotyczącej Leszczyńskiej-Furtak oraz Gregajtys.

Manowska zaznaczyła, że "szanuje prawo" Schaba, jako prezesa SA, "do prowadzenia samodzielnej polityki kadrowej", a także że "odżegnuje się również od jakichkolwiek politycznych konotacji zaistniałej sytuacji".

"Uważam jednak, że przenoszenie doświadczonych sędziów, szczególnie na poziomie sądu apelacyjnego, szkodzi obywatelom, stronom postępowań, gdyż jest oczywiste, że sędzia, który przez wiele lat specjalizował się w określonej dziedzinie prawa, musi ponownie wdrażać się do orzekania w innej dziedzinie prawa" - zauważyła.

Dwie sędzie z warszawskiej apelacji przeniesione. "Nie mam wątpliwości, że to jest działanie represyjne"

Według Manowskiej taki rodzaj przeniesienia "spowalnia postępowanie sądowe i grozi podjęciem błędnych decyzji orzeczniczych". "Z tych samych względów powyższa decyzja kadrowa jest dokuczliwa dla przenoszonych sędziów, budząc słuszny protest środowiska sędziowskiego" - oceniła.

"Dlatego przesunięcia sędziów bez ich zgody do orzekania w innym obszarze prawa niż dotychczasowy powinno mieć szczególnie mocne podwaliny merytoryczne, a problemy kadrowe powinny być rozwiązywane w sposób nieszkodzący wymiarowi sprawiedliwości.

"Rozumiem emocje, które towarzyszą zaistniałej sytuacji, uważam jednak, że dobro wymiaru sprawiedliwości powinno być dobrem nadrzędnym, a z całą pewnością nie służy mu ani obecny dyskurs, ani decyzje kadrowe budzące żywe emocje" - argumentowała pierwsza prezes SN.

Tuleya: Nie jest potrzebna żadna izba, by szykanować sędziów. Tę rolę pełnią nominaci ministra