Nieznajomi byli uprzejmi i nie sprawiali kłopotu, więc Jan Wolski nie zadawał im zbędnych pytań. Nie miało znaczenia, że mieli półtora metra wzrostu, szarozielonkawą skórę, błony między palcami, skośne oczy i porozumiewali się językiem, którego nigdy w życiu nie słyszał. Wolski – jak tłumaczył później podczas jednego z wielu wywiadów – od dziecka był "zimniejszej krwi" i nie bał się spać w najgęstszych chaszczach. A skoro nie przerażały go chaszcze, to wiszący nad łąką statek kosmiczny był pestką.