Księżna Kate, informując o zdiagnozowaniu u niej nowotworu, przekazała, że poddała się chemioterapii zapobiegawczej. Czym jest taki rodzaj leczenia? Wyjaśniamy, jak wygląda chemioterapia zapobiegawcza i kiedy się ją stosuje.
W opublikowanym w piątek późnym popołudniem nagraniu księżna Kate poinformowała, że po przebytej w styczniu operacji jamy brzusznej zdiagnozowano u niej nowotwór. Nie ujawniła, o jaki rodzaj raka chodzi, przekazała jednak, że obecnie "czuje się dobrze". - Mój zespół medyczny doradził mi, żebym poddała się chemioterapii zapobiegawczej - powiedziała 42-letnia żona następcy brytyjskiego tronu. - Jestem na wczesnym etapie tego leczenia - dodała.
Chemioterapia zapobiegawcza - co to?
Termin chemioterapia zapobiegawcza – po polsku nazywana zwykle chemioterapią uzupełniającą (adjuwantową) lub prewencyjną - odnosi się do szeregu form leczenia stosowanych u pacjentów z różnymi rodzajami nowotworów. Przebieg leczenia wygląda więc inaczej w zależności od konkretnego przypadku, ale jego cel pozostaje taki sam. Jest nim zapobieżenie ewentualnemu rozprzestrzenianiu się nowotworu i ograniczenie ryzyka nawrotu choroby.
Chemioterapia zapobiegawcza stosowana jest po zastosowaniu innych form leczenia, takich jak operacje chirurgiczne lub radioterapia. Jeżeli w ocenie lekarzy po leczeniu takim pozostaje wysokie prawdopodobieństwo przerzutów, chemioterapia zapobiegawcza ma za zadanie zapobieżenie im. Terapia ta ma zniszczyć komórki nowotworowe, które mogłyby się rozwinąć w innych organach.
"Terapię uzupełniającą często stosuje się po leczeniu podstawowym, takim jak operacja" - wyjaśnia to na swojej stronie Mayo Clinic, prestiżowa amerykańska organizacja non-profit z sektora medycznego. Jak wyjaśnia, "nawet jeśli operacja kończy się pomyślnym usunięciem całego widocznego nowotworu, w (organizmie pacjenta) mogą pozostać mikroskopijne fragmenty raka, których nie da się wykryć obecnymi metodami diagnostycznymi". Choć zastosowanie chemioterapii zapobiegawczej "nie gwarantuje, że rak nie powróci", to ogranicza ona ryzyko nawrotu.
Leczenie chemioterapią zapobiegawczą
Podczas chemioterapii zapobiegawczej wykorzystywane są te same środki, które podaje się chorym aktywnie zwalczającym nowotwór. Dobór konkretnych leków zależny jest od indywidualnej sytuacji każdego pacjenta, w tym rodzaju wykrytego raka oraz stadium jego zaawansowania – tłumaczy onkolog Katherine Van Loon w rozmowie z "Time". Od tych czynników zależy także długość leczenia. Średnio waha się ona od trzech do sześciu miesięcy. "Guardian" zauważa jednak, że w niektórych przypadkach cykle chemioterapii mogą być podawane nawet na przestrzeni kilku lat.
Brytyjski dziennik wskazuje ponadto, że chemioterapia uzupełniająca jest szczególnie skuteczna w walce z nowotworami piersi, jelita grubego i płuc. Często wdraża się ją także po operacyjnym usunięciu nabłonkowego raka jajnika, choć może być stosowana także przy innych nowotworach. Jak wyjaśnia onkolog Katherine Van Loon, główną przesłanką do jej wdrożenia jest to, czy patologia guza lub historia kliniczna pacjenta rodzą obawy o nawrót choroby w przyszłości. Lekarze mogą też zdecydować się na jej zastosowanie, jeśli postawią na "bardzo zachowawcze" podejście, uzasadnione np. młodym wiekiem pacjenta.
Chemioterapia zapobiegawcza - skutki uboczne
Podobnie jak i inne rodzaje chemioterapii, tak i chemioterapia zapobiegawcza nie jest pozbawiona efektów ubocznych. Te, w zależności od rodzaju zastosowanych leków, mogą się różnić. Wśród najczęściej spotykanych można wskazać ogólne zmęczenie, mdłości, dolegliwości ze strony układu pokarmowego, zwiększone ryzyko infekcji, wypadanie włosów, utratę apetytu czy możliwości wystąpienia reakcji uczuleniowych. Przeważnie ustępują one po kilku-kilkunastu tygodniach od zakończenia leczenia.
ZOBACZ TEŻ: Dlaczego księżna Kate zdecydowała się teraz powiedzieć o chorobie? Co wiadomo o diagnozie?
Źródło: The Guardian, Time, zwrotnikraka.pl, TVN24.pl