Zbliża się jesień. Mgły zwiastują koniec lata

W uroczym Sandomierzu, wietrznych Kielcach i górskim Lesku widzialność wyniosła o godz. 6:30 około 100 m. Mgieł, czyli zawiesiny kropelek wody, będzie pojawiać się coraz więcej, bo coraz bliżej nam do września. Coraz bliżej też do meteorologicznej jesieni, rozpoczynającej się pierwszego dnia września.

Malownicze letnie mgły szybko opadają po wschodzie słońca, ogrzewane jego silnymi jeszcze promieniami. Kropelki wody parują i można prawie gołym okiem zaobserwować, jak docierające do ziemi promienie słoneczne "wysuszają" mgłę.

Nieco inaczej jest już jesienią. Mówi się, że "podnosząca się mgła wróży złą pogodę". Coś w tym jest. Jesienne mroczne i grube mgły utrzymują się długo i wolno unoszą, tworząc ponurą chmurę warstwową stratus. W październiku i listopadzie mgły "kiszą się" przy powierzchni ziemi, zasilane wilgocią, której w tym okresie jest więcej niż w lecie. Po wielu godzinach snucia powoli się unoszą w wyniku niewielkiego wzrostu temperatury powietrza przy powierzchni ziemi. Kiedy zamglony obszar znajduje się w obszarze podwyższonego ciśnienia, to "klamka zapadła".

Ruchy osiadające powietrza w wyżu nie pozwalają mgle i chmurom unieść się wysoko nad ziemią i rozwiać, tylko więżą je w warstwie do około 600-800 m nad gruntem. Ten cienki pas silnej wilgoci przy ziemi potrafi utrzymywać się nawet do 10 dni. Zwariować wtedy można nie tylko z powodu braku dopływu promieni słonecznych, pogłębiającej się jesiennej depresji, ale też ze względu na wzrost zanieczyszczeń - pyłu, dymu w nieprzewietrzanych miastach, dolinach i kotlinach.

Do prawdziwych jesiennych mgieł jeszcze trochę. Przed nami natomiast lekko zamglone, zawilgocone wieczory i ranki.

Autor: Arleta Unton-Pyziołek / Źródło: TVN Meteo