Denys Monastyrski nie żyje. Ważny współpracownik Zełenskiego, trzy tygodnie temu był w Polsce

18 stycznia w katastrofie rządowego śmigłowca w podkijowskich Browarach zginęło najwyższe kierownictwo ukraińskiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, w tym minister Denys Monastyrski i jego dwóch zastępców. Kim był szef ukraińskiego MSW i jaką pełnił rolę od czasu rozpoczęcia rosyjskiej inwazji na Ukrainę?

Urodzony w 1980 roku Denys Monastyrski był doktorem prawa, miał żonę i dwóch synów. Swoją karierę zaczynał jako prawnik, wykładał również prawo i zarządzanie na Chmielnickim Uniwersytecie Narodowym. W poważnej polityce pojawił się w 2019 roku jako ekspert prawniczy wspierający Wołodymyra Zełenskiego w wyborach prezydenckich. Po prezydenckim zwycięstwie Zełenskiego Monastyrski w lipcu 2019 roku został posłem, kandydując z listy prezydenckiej partii Sługa Narodu. Dał się wówczas poznać jako jeden z najbardziej aktywnych członków parlamentarnej komisji ds. organów ścigania.

Na urząd ministra spraw wewnętrznych Ukrainy Denys Monastyrski wybrany został w lipcu 2021 roku po nagłym odejściu z tego stanowiska Arsena Awakowa. Jego kandydaturę osobiście zgłosił Wołodymyr Zełenski. Monastyrski podkreślał wówczas, że zgoda na kandydowanie na tę posadę była dla niego "najtrudniejszą decyzją w życiu". Według ukraińskiej stacji Hromadske pojawiły się wówczas wśród opozycji obawy, że bliska współpraca Zełenskiego z Monastyrskim grozi przejęciem przez prezydenta kontroli nad ukraińskim MSW.

W parlamencie zapowiadał, że wśród jego priorytetów będzie bezpieczeństwo obywateli i państwa oraz wzmocnienie zaufania Ukraińców do organów ścigania. Jednak stojące przed ukraińskim szefem MSW wyzwania gwałtownie zmieniła pełnoskalowa inwazja rosyjskiej armii, do której doszło 24 lutego 2022 roku.

Monastyrski wielokrotnie odwiedzał miejsca zbrodni dokonywanych przez rosyjskie wojska m.in. w Buczy, Irpieniu i Borodiance. - Gdziekolwiek było rosyjskie wojsko, uwieczniamy ten sam obraz: nie ma miasta, w którym nie ma ofiar. Nie ma wsi, w której nie ma zniszczeń. To świadczy o ogólnym podejściu armii rosyjskiej do prowadzenia działań wojennych, stosunku do ludności cywilnej i grabieży - mówił w kwietniu po jednej z takich wizyt. W listopadzie zapewniał, że udało się zidentyfikować osoby bezpośrednio odpowiedzialne za torturowanie Ukraińców. Jak dodawał, tylko w rejonie Charkowa odkryte zostały 23 sale tortur stworzone przez Rosjan.

ZOBACZ TEŻ: Szef ukraińskiego MSW o zatrzymanych dywersantach: większość to obywatele Ukrainy

Pod koniec grudnia 2022 roku szef ukraińskiego MSW był z oficjalną wizytą w Polsce, podczas której spotkał się m.in. z szefem polskiego MSW Mariuszem Kamińskim. Rozmowy dotyczyły współpracy bieżącej oraz grudniowej eksplozji w Komendzie Głównej Policji, do której miało dojść w wyniku eksplodowania "jednego z prezentów, które komendant otrzymał podczas swojej roboczej wizyty na Ukrainie".

"Nasze wspólne działania są niezwykle istotne, zarówno w czasie pokoju, jak i – przede wszystkim – w obecnej napiętej sytuacji międzynarodowej spowodowanej zbrojną agresją Rosji na Ukrainę. Naszym wspólnym celem jest zapewnienie bezpieczeństwa obywatelom Polski i Ukrainy oraz osiągnięcie sprawiedliwego pokoju na Ukrainie" - podsumowali szefowie MSW Polski i Ukrainy w wydanym wówczas wspólnym komunikacie.

ZOBACZ TEŻ: Spotkanie ministrów spraw wewnętrznych Polski i Ukrainy. Rozmowa o wybuchu w Komendzie Głównej Policji

Razem z Denysem Monastyrskim zginęło najwyższe kierownictwo ukraińskiego MSW, w tym dwóch zastępców ministra. Jewhenij Jenin pracował w służbie publicznej od 23 lat. Był wieloletnim dyplomatą, następnie w latach 2016-2019 był zastępcą prokuratora generalnego Ukrainy. W 2020 roku został wiceministrem spraw zagranicznych, a rok później pierwszym zastępcą szefa MSW. Odznaczony Medalem za Odwagę 3. klasy oraz Medalem za Zasługi 3. klasy. Miał żonę i dwójkę dzieci.

Jurij Łubkowycz był sekretarzem stanu w ukraińskim MSW od 2021 roku. Urodził się w 1989 roku w Tarnopolu. W służbie publicznej pracował od 10 lat: najpierw w lokalnej administracji, następnie w sekretariacie rządu centralnego (Gabinetu Ministrów Ukrainy) i parlamencie (Radzie Najwyższej). Ukończył kursy menadżerskie w m.in. Kanadzie i Singapurze.