Merkury kurczy się jak stygnące ciasto. Jak bardzo zmalał?

Zebrane dane sugerują, że od momentu powstania 4,5 miliarda lat temu Merkury nieustannie się kurczy. Dzieje się tak w wyniku utraty ciepła. Podczas stygnięcia planeta lekko "zapada się" i pęka, przez co na jej powierzchni pojawiają się uskoki. Podobny proces, choć na mniejszą skalę, zachodzi na stygnącym pieczywie lub cieście.

Dotychczasowe szacunki na temat tego, o ile skurczyła się planeta, były bardzo zróżnicowane i wynosiły od 1 do 7 kilometrów. Badania opierały się na metodzie uwzględniającej długość i pionową rzeźbę wyniesionych form terenu, ale dawały różne wyniki w zależności od liczby uskoków wziętych pod uwagę w zbiorze danych.

Nowe badanie opublikowane na łamach czasopisma "AGU Advances" pozwala zawęzić te szacunki. W swojej metodzie naukowcy Stephan R. Loveless i Christian Klimczak z Uniwersytetu w Georgii wzięli pod uwagę największe, najbardziej reprezentatywne uskoki i ich parametry takie jak stosunek długości do głębokości przesunięcia się terenu. Następnie przeskalowali ten efekt, aby oszacować całkowite ściśnięcie.

Korzystając z nowej metody, naukowcy przenalizowali trzy zbiory danych, liczące odpowiednio 5934, 653 i 100 uskoków. Okazało się, że niezależnie od użytego zbioru szacowane skurczenie się planety wyniosło od 2 do 3,5 kilometra. Łącząc swoje wyniki z wcześniejszymi szacunkami dodatkowego skurczenia, które mogło być spowodowane procesami chłodzenia niedającymi uskoków, naukowcy doszli do wniosku, że od momentu powstania Merkury skurczył się łącznie o od 2,7 do 5,6 kilometra.

Nowe szacunki mogą pomóc w pogłębieniu wiedzy na temat długoterminowej historii termicznej Merkurego, ale nie tylko. Jak sugerują autorzy badania, ta sama metodologia może być wykorzystana do badania tektoniki innych ciał niebieskich, na których występują uskoki, takich jak Mars.