Muchomor plamisty - opis, zatrucie. Muchomor plamisty a kania i inne grzyby

● Muchomor plamisty  (Amanita pantherina) to grzyb silnie trujący o działaniu halucynogennym. ● Muchomor plamisty rośnie na suchych glebach w lasach liściastych i iglastych. ● Kapelusz muchomora plamistego jest brązowy z białymi łuskami, zmywanymi przez deszcz.  ● Muchomor plamisty najczęściej mylony jest z czubajką kanią i kilkoma odmianami muchomora, np. muchomorem twardawym.

Muchomor plamisty  (Amanita pantherina) znany jest także jako m.in. muchomor pstrokaty, bedłka pstrokata, muchar pstrokaty, muchomór cętkowany lub panterowy. Jest to silnie trujący grzyb z rodziny muchomorowatych (Amanitaceae). W Polsce pospolity. Należy uważać na niego od lipca do października, udając się na grzybobranie do lasu liściastego lub iglastego. Szczególnie łatwo natknąć się na niego na piaszczystych, suchych glebach pod sosnami, świerkami, bukami czy dębami.

>> Sprawdź też: Kiedy na grzyby? Kalendarz grzybiarza, sezon na grzybobranie

Opis wyglądu muchomora plamistego, który pomoże ci odróżnić go od kani i innych grzybów:

Kapelusz muchomora plamistego osiąga średnicę do ok.12 cm i ma kolor ochry lub brązu z białymi regularnie rozmieszczonymi łatkami (stąd nazwa). Łatki z czasem mogą zanikać - są to pozostałości po osłonie i zmywa je deszcz. Kapelusz jest półkolisty u młodych muchomorów plamistych, potem wypukły, a w końcu rozpostarty. Brzeg kapelusza muchomora plamistego jest głęboko i regularnie bruzdkowany (prążkowany) - to charakterystyczna cecha, po której można poznać muchomora plamistego.

Blaszki są gęste, miękkie i białe.

Trzon jest wąski i gładki, może osiągnąć nawet 15 cm wysokości. Jest biały ze zwisającym kołnierzem (pierścieniem) bez bruzd. Kołnierz ten czasami zanika. 

Bulwa muchomora plamistego ma zgrubienie, które zagina się do środka (skarpeta taternicka). Trzon jest pusty w środku.

Miąższ muchomora plamistego ma delikatny zapach rzodkiewki, biały kolor i słodkawy smak.

Muchomor plamisty bywa mylony z czubajką kanią (Macrolepiota procera), potocznie nazywaną kanią lub sową. Kanie rosną od lipca do listopada w lasach liściastych i mieszanych, ale można je też spotkać przy drogach lub na polanach. Kanie rosną w grupach i mają parasolowate kapelusze z małym garbem na grzbiecie. Kapelusze czubajki kani są jadalne, dlatego pomylenie kani z muchomorem plamistym może być tragiczne w skutkach.

Muchomor plamisty a kania - podobieństwa i różnice Barwa - szarawa, brązowawa u obu grzybów.

Trzon - u muchomora plamistego jest grubszy. Trzon kani jest długi i smukły. Trzony obu grzybów są w środku puste.

Kołnierz (pierścień) - kania ma podwójny pierścień. Kołnierz kani jest jednak wełnisty i ruchomy, a muchomora plamistego gładki i nieruchomy.

Kapelusz kani jest popękany i pokryty łuskami w różnych odcieniach brązu - kolor łusek pomaga odróżnić kanię od muchomora plamistego, który ma białe łatki. Kapelusz muchomora plamistego nie ma pośrodku charakterystycznego dla kani garba.

Łuski - u muchomora plamistego są jaśniejsze od tła, u czubajki kani ciemniejsze. Łatek kani nie da się usunąć tak łatwo jak łusek muchomora plamistego.

Blaszki - u kani są najczęściej beżowe, u muchomora plamistego białe.

Muchomor plamisty bywa również mylony z innymi muchomorami: twardawym i czerwonawym (czerwieniejącym). Można je odróżnić od siebie po pierścieniach: u muchomora plamistego pierścień nie ma bruzd, jest gładki, u muchomora twardawego i czerwonawego jest rowkowany. Warto też zwrócić uwagę na miąższ - u muchomora plamistego nie zmienia on barwy po przecięciu lub uszkodzeniu, a u czerwonawego czerwieniej.

Muchomora plamistego zdarza się też pomylić z muchomorem chropowatym. Tu decydujący jest kolor pierścienia – żółty u muchomora chropowatego, biały u plamistego. 

Aby odróżnić muchomora plamistego od innych muchomorów, należy również sprawdzić barwę resztek osłony (łatek na kapeluszu) - u muchomora plamistego jest ona biała, u pozostałych często szarawa lub różowobrązowa. 

ZOBACZ >> Muchomor sromotnikowy - wygląd, występowanie, objawy zatrucia

Muchomor plamisty zawiera silne toksyny (kwas ibutenowy i muscymol), które uszkadzają układ nerwowy i zaburzają pracę mózgu. Powoduje zaburzenia neuropsychotropowe (halucynogenne), które pojawiają się po ok. sześciu godzinach od zjedzenia tego grzyba. Zatrucie muchomorem plamistym wymaga pomocy lekarskiej i płukania żołądka.

Objawy zatrucia muchomorem plamistym: - zmęczenie, - zawroty głowy, - zaburzenia równowagi, - nasilony niepokój, - nadpobudliwość, - omamy słuchowe i wzrokowe (halucynacje). 

ZOBACZ >> Objawy zatrucia grzybami - pierwsza pomoc. Po jakim czasie pojawiają się objawy?