Najsłynniejszy włoski prezenter telewizyjny i legenda rozrywki, Mike Bongiorno zmarł w wieku 85 lat w Monte Carlo. Bongiorno jeszcze niedawno, mimo sędziwego wieku, prowadził programy w telewizji premiera Silvio Berlusconiego, z którą związany był od początku jej działalności.
Bongiorno uwielbiały wszystkie pokolenia włoskich telewidzów. Przyczyną śmierci był zawał serca.
Weteran San Remo
Od 1963 roku Mike Bongiorno 11 razy prowadził festiwale piosenki w San Remo, po raz ostatni - w 1997 r.
Z przedsiębiorcą Silvio Berlusconim, odnoszącym coraz większe sukcesy na rynku telewizyjnym, Bongiorno współpracował od lat 70. Gdy jego telewizja stała się ogólnokrajowa, w stacji Canale 5 prowadził m.in. "Koło fortuny".
W ostatnich latach był gospodarzem popularnych teleturniejów dla dzieci. Do historii przeszły zarówno jego programy, jak i gafy, z których z sympatią śmiały się całe Włochy.
Zdradził Berlusconiego z telewizją Sky
W 2007 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa na wydziale mediów i produkcji telewizyjnej Uniwersytetu w Mediolanie.
Niedawno znów stało się o nim głośno, gdy podpisał kontrakt z telewizją Sky, największym konkurentem telewizji Berlusconiego.
Premier Berlusconi na wiadomość o jego śmierci powiedział, że wielkim marzeniem Mike'a Bongiorno było zostanie senatorem. - Zaangażowałem się w tę sprawę - ujawnił szef rządu.
Przeanalizował go Umberto Eco
Na początku lat 60. Umberto Eco poświęcił mu esej zatytułowany "Fenomenologia Mike'a Bongiorno", w którym poddał akademickiej analizie technikę jego komunikowania się z publicznością.
Za sobą ma więzienie gestapo i Matthausen
Michael Nicholas Salvatore Bongiorno urodził się w 1924 roku w Nowym Jorku w rodzinie włoskich imigrantów. Do Włoch powrócił z matką jeszcze jako dziecko. W czasie II wojny światowej dzięki znajomości angielskiego był łącznikiem między włoskimi partyzantami a oddziałami aliantów. Został aresztowany przez gestapo i skazany na śmierć. Jak wspominał, przed egzekucją uratowało go to, że hitlerowcy znaleźli przy nim amerykańskie dokumenty. Następne miesiące spędził w więzieniu w Mediolanie, a później w obozie koncentracyjnym Matthausen.
Po wojnie powrócił do Nowego Jorku, gdzie pracował w radiu. Do Włoch przyjechał ponownie w 1953 roku, by asystować przy narodzinach telewizji w tym kraju. Poprowadził pierwsze eksperymentalne transmisje telewizyjne ze studiów RAI.
Od początku kariery najpierw w radiu, a później w telewizji specjalizował się w turniejach i różnego rodzaju quizach, zdobywając ogromną popularność.
Źródło: PAP