Polichromię, którą w latach 30. minionego stulecia wykonał Adam Giebułtowski, uczeń Jana Matejki, odsłonięto dzięki pracom konserwatorskim w drewnianym kościele w Głębowicach nieopodal Oświęcimia – poinformowała diecezja bielsko-żywiecka. Dzieło inspirowane malarstwem Diega Velazqueza było ukryte pod warstwą nieudolnie położonej kilkadziesiąt lat temu farby.

Ks. Szymon Tracz, który w diecezji odpowiada za konserwację architektury i sztuki sakralnej, poinformował, że centrum polichromii stanowi monumentalna scena koronacji Maryi Panny, wzorowana na obrazie Diega Velazqueza "Koronacja Najświętszej Maryi Panny" z Muzeum Prado w Madrycie.

Konserwatorzy odnaleźli polichromię na stropie nawy i na łuku tęczowym. Była ukryta pod warstwą nieudanego przemalowania z lat 70. Na ścianach łuku tęczowego ujawniono też ornamentalną dekorację eklektyczno-secesyjną.

- Najprawdopodobniej polichromię namalował uczeń Jana Matejki, Adam Giebułtowski. Wskazuje na to między innymi fakt, że pracował on w sąsiednich kościołach – tłumaczy ks. Tracz. Jak dodaje duchowny, autorstwo polichromii jest obecnie weryfikowane.

Dzieła wrócą na swoje miejsce

Prace renowacyjne w głębowickim kościele trwają od kilku lat. Ks. Tracz powiedział, że w tym czasie przywrócono już pierwotną kolorystykę i złocenia bogato rzeźbionej XVII-w. nastawie ołtarza głównego. Konserwacji został poddany obraz wybitnego polskiego malarza doby baroku Franciszka Lekszyckiego, który przedstawia Matkę Bożą z Dzieciątkiem wręczającą szkaplerz św. Szymonowi Stockowi. W świątyni wymienione zostało także poszycia dachowe.

- Dzieło Lekszyckiego, podobnie jak wizerunek pierwszej patronki świątyni św. Marii Magdaleny z drugiej połowy XVII w. wzorowany na dziele flamandzkiego artysty Antona van Dycka, są już gotowe, by wrócić na swoje miejsce w nastawie – zapowiedział ks. Tracz.

Historia kościoła

Parafia pod pierwotnym wezwaniem św. Marii Magdaleny w Głębowicach po raz pierwszy została wzmiankowana w spisie świętopietrza z lat 1325-1327. Kościół został wzniesiony w 1518 r. W czasach reformacji został zajęty przez kalwinów. Kościół katolicki odzyskał go w 1659 r.

Świątynia pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny z Góry Karmel w XVIII i XIX w. była przebudowywana. Powstały dwie kaplice boczne - św. Tytusa i Najświętszego Serca Pana Jezusa. W międzywojniu dobudowana został kruchta i prezbiterium.

Autor: wini / Źródło: PAP / TVN24 Kraków