"Śmiał się, że góry dają mu sygnały i pozwolą mu długo żyć"

- Hajzer należał do czołówki nie tylko naszego rodzimego himalaizmu, ale także i światowego. Poświadczą o tym jego osiągnięcia w górach najwyższych. Ponad 30 lat chodzenia po górach, sześć ośmiotysięczników zdobytych i wybitne pomysły na himalaistyczne dokonania - mówi Aleksander Lwow, polski himalaista, który zdobył cztery ośmiotysięczniki.

W środę Marcin Kaczkan, który wspólnie z Arturem Hajzerem próbował zdobyć Gaszerbrum I (8068 m), a po nim Gaszerbrum II (8035 m) poinformował, że podczas schodzenia z trzeciego do drugiego obozu, doszło do wypadku. Hajzer spadł około 500 metrów od podstawy ściany. Kiedy Kaczkan do niego zbiegł, ten już nie żył.

Już wcześniej Hajzer musiał stawić problemom w górach. W 2005 roku złamał nogę na Broad Peak, a trzy lata później przysypała go lawina w Tatrach.

- Prześmiewczo się z nim kłóciłem, że z chwilą kiedy góry zaczynają dawać nam znaki, symbolicznie, gdy złamiemy nogę albo lawina spadnie nam na głowę, ale uda nam się z niej wyjść, powinno się brać takie znaki pod uwagę. On się śmiał, że góry najwyraźniej dają mu sygnały, że traktują go łaskawie i pozwolą mu długo żyć - wspomina swojego kolegę Lwow.

Według niego, każdy himalaista powinien wiedzieć, kiedy odpuścić sobie kolejne wspinaczki.

- Doświadczyłem na własnym przykładzie, że fizjologii nie da się oszukać. Z chwilą, kiedy człowiek przekracza pięćdziesiątkę, nie może myśleć, ani nawet mieć nadziei na to, że będzie równie sprawnym jak kiedyś. Nasze opitimum przypada na ok. 35 lat i później, choćby nie wiem jak się ta nasza kariera w górach toczyła, to ona toczy się w dół, po równi pochyłej - dodaje himalaista.

Artur Hajzer 28 czerwca skończył 51 lat. Był inicjatorem projektu Polski Himalaizm Zimowy 2010-2015. Pierwszy ośmiotysięcznik zdobył w 1986 roku, kiedy wspiął się na Manaslu (8156 m). Ostatnim był szczyt Makalu (8481 m).

Autor: ansa/roody / Źródło: TVN24 Wrocław