La Nina. Dziwne zachowanie anomalii pogodowej. Tego prognozy nie przewidywały

Według najnowszych badań naukowców z Uniwersytetu Waszyngtońskiego, La Nina może pojawić się na Pacyfiku także i nadchodzącej zimy. Jeśli te przewidywania się sprawdzą, będzie to trzeci taki rok z rzędu. Podobna sytuacja zdarzyła się tylko dwa razy od rozpoczęcia pomiarów w 1950 roku.

La Nina występuje wtedy, gdy temperatura powierzchni Oceanu Spokojnego w okolicach równika, zwłaszcza u wybrzeży Ameryki Południowej, jest niższa od przeciętnej. Przyczynia się do tego wzmożona aktywność pasatów - wiatrów stałych - w tej części świata. Wydobywają one chłodne wody głębinowe na powierzchnię oceanu.

El Nino jest tego odwrotnością. Mówi się o nim w przypadku utrzymywania się ponadprzeciętnie wysokiej temperatury powierzchni Pacyfiku w strefie równikowej.

Oba zjawiska - El Nino i La Nina - mają bardzo duży wpływ na opady, powodzie i suszę na całym obszarze Pacyfiku.

W analizach opublikowanych w czasopiśmie akademickim "Geophysical Research Letters" badacze wyjaśnili, że zmiany klimatyczne sprzyjają występowaniu takich zjawisk, jak La Nina i El Nino.

Do tej pory uważało się przy tym, że zmiany klimatyczne - zwłaszcza wzrost średniej temperatury na świecie, czyli tak zwane globalne ocieplenie - sprzyjają zjawisku El Nino. Jednak nowe badania pokazały inny trend, który zaskoczył naukowców.

Przyjrzeli się oni wartościom temperatury na powierzchni oceanów, rejestrowanym w latach 1979-2000. Okazało się, że Ocean Spokojny (Pacyfik) u wybrzeży Ameryki Południowej nieznacznie się ochłodził, tymczasem zachodni Pacyfik i Ocean Indyjski znacząco się ociepliły.

Skutek? Rosnąca różnica wartości temperatury pomiędzy wschodnią a zachodnią częścią Pacyfiku, wzmocnienie wiatru powierzchniowego w kierunku Indonezji oraz utrzymywanie się podczas zimy warunków typowych dla zjawiska La Nina.

Ponieważ nie ma żadnych naturalnych cykli, które mogłyby wyjaśnić te zmiany, badacze zasugerowali, że może odpowiadać za nie zupełnie inny proces, którego nie uwzględniają modele.

Naukowcy nie są pewni, dlaczego modele tak się zachowały i przyznają, że dwie dekady to zbyt mało, by móc postawić pewną diagnozę. W analizie skupili się na badaniu procesów klimatycznych, które zachodzą w tropikach i szukali możliwych powiązań z oceanem wokół Antarktydy.

Wyrazili przekonanie, że kiedy już dowiedzą się, co odpowiada za przedłużającą się La Ninę, prawdopodobnie będą w stanie przewidzieć, kiedy anomalia zmieni się w El Nino.

- Jeśli okaże się, że to naturalne, długoterminowe cykle, być może stanie się to w ciągu pięciu do dziesięciu lat. Ale jeśli trend jest spowodowany procesami, które nie są dobrze odwzorowane w modelach klimatycznych, wtedy okres ten może się przesunąć. Według niektórych mechanizmów zmiana mogłaby nastąpić w ciągu najbliższych kilku dekad, ale są też takie, przy których dochodzi do niej w ciągu sto lat lub dłużej - powiedział Wills.

Naukowcy przewidują trendy klimatyczne z dużym wyprzedzeniem, aby móc lepiej chronić ludzkie życie i mienie.

- Przez nadchodzące stulecie będzie to istotne dla regionów, które są pod silnym wpływem El Nino - Ameryki Północnej, Ameryki Południowej, wschodniej i południowo-wschodniej Azji oraz Australii - dodał Wills.

Podczas La Niny zima jest zazwyczaj chłodniejsza i bardziej wilgotna w regionach północno-zachodniego Pacyfiku oraz cieplejsza i bardziej sucha na południowym zachodzie USA. Anomalia przyczynia się także do bardziej suchej pogody we wschodniej Afryce oraz intensywniejszych opadów w Australii, Indonezji, Malezji i na Filipinach.

Świadomość tego, jak zjawiska mogą oddziaływać na pogodę, pomaga społecznościom przygotować się na warunki, jakie mogą zapanować w kolejnych porach roku i kolejnych latach.