Arleta Zalewska, Krzysztof Skórzyński: Ukłony, panie prezydencie.

Lech Wałęsa: Jak niskie?

Do samej ziemi. (śmiech)

(śmiech) No dobrze, pierwsze pytanie poproszę.

Chcieliśmy zapytać…

Powiem od razu - nie ma złych pytań. Czym trudniejsze, tym lepiej, bo wtedy się budzę. Ja jestem już stary i jak są kiepskie pytania, to zasypiam.

Jak zdrowie?

Było… i nie ma.

Nie ma? Wygląda pan bardzo dobrze.

78 lat… Poczekam, aż wy będziecie mieć tyle i wtedy pogadamy.

A w którym momencie tak naprawdę się zepsuło?

Po sześćdziesiątce zdrowie zaczyna wysyłać sygnały, że są problemy. Jak chce się coś w życiu zrobić, to do sześćdziesiątki, potem życie jest już kiepskie. A z męskich spraw zostaje tylko golenie się.

Co znaczy kiepskie?

No mówię wam, że zostaje tylko golenie. I to, że częściej już myślę o tym, co mnie spotka w przyszłym życiu. Po drugiej stronie. Właściwie codziennie o tym myślę.

Pan jest o rok młodszy od Joe Bidena… a on właśnie został prezydentem.

No tak, tylko ja miałem trudniejsze warunki.

I życie?

Życie też, bo ja żyłem za dwóch.

Lech Wałęsa przyjmuje nas w swoim biurze na drugim piętrze Europejskiego Centrum Solidarności w Gdańsku. Wbrew temu, co od jakiegoś czasu opowiada w wywiadach, wydaje się być w całkiem niezłej kondycji fizycznej. Choć sam twierdzi, że to tylko pozory.

Skoro mówi pan, że nie ma trudnych pytań, to zaczynamy: boi się pan śmierci?

Boga się boję. Zastanawiam się, z czym ja się zjawię tam, u Niego. Jak będę się tłumaczył i czy ktoś będzie mnie słuchał.

I co panu wychodzi z tych refleksji?

Starałem się robić w życiu dobrze. I robić tyle, na ile mi pozwalało zdrowie, umysł i odwaga, więc tutaj chyba nie będę miał kłopotów. Natomiast to, że zawsze można inaczej, lepiej, to jest oczywiste. Ale rozliczał będzie mnie fenomenalny umysł Boży.