Przed trzydziestką finansował kongresmenów, brylował z byłym prezydentem USA Billem Clintonem i ekspremierem Wielkiej Brytanii Tonym Blairem. Sam Bankman-Fried 99 procent swoich pieniędzy obiecywał przeznaczyć na działalność charytatywną. Jako zwolennik popularnej wśród technologicznych miliarderów filozofii "efektywnego altruizmu" mówił: - Ostatecznie moim celem jest maksymalizacja dobra i pozytywnego wpływu.

Okazał się kolejnym kryptowalutowym kanciarzem, jego giełda (wyceniana na 32 mld dol.) - kolosalną piramidą finansową, a przyświecająca mu filozofia - wypaczonym truizmem, który miał robić dobre wrażenie na elitach. W niecały tydzień prywatny majątek Bankmana-Frieda warty 16 mld dol. rozpłynął się w powietrzu.

Giełda FTX zbankrutowała, kiedy wyszło na jaw, że Bankman-Fried mógł nielegalnie wykorzystywać środki z depozytów klientów w swojej drugiej firmie - Alameda Research, prowadzącej ryzykowne inwestycje. Klienci FTX zaczęli wtedy masowo próbować wypłacać swoje pieniądze i okazało się, że giełda tylko pozorowała, że posiada płynność finansową. Amerykańska prokuratura prowadzi teraz śledztwo przeciwko założycielowi FTX dotyczące niewłaściwego zarządzania środkami klientów. Bankman-Fried twierdzi jednak, że "nikogo nie próbował oszukać".

Pytanie jednak, dlaczego prezesowi FTX zaufało Wall Street i pierwszoligowa światowa finansjera? Pieniądze dawali mu nie tylko drobni gracze, którzy zawsze są największymi ofiarami oszustów - "naiwni jelenie", "plankton, który można oskubać", "dawcy kapitału" - ale też inwestorzy instytucjonalni, tacy jak BlackRock, czyli największa na świecie spółka specjalizująca się w zarządzaniu aktywami, wielkie fundusze emerytalne czy SoftBank, pompujący miliardy w start-upy z Doliny Krzemowej.

A Bankman-Fried prowadził praktycznie fasadową firmę na Bahamach, poza jakimkolwiek nadzorem regulatorów i o całkowicie nieprzejrzystych finansach. Zatrudniając kilkunastu dwudziestolatków, z którymi mieszkał jak w akademiku, to znaczy w luksusowym apartamencie-bunkrze wartym 40 mln dol.