Wayne Shorter nie żyje. Był legendą muzyki jazzowej i saksofonu

O śmierci artysty poinformowała jego publicystka [funkcja podobna do agentki muzycznej - przyp. red.] Alisse Kingsley. Nie podała jednak przyczyny. Wayne Shorter zmarł w czwartek w Los Angeles. Miał 89 lat.

Jego kariera jako znanego saksofonisty tenorowego i kompozytora nabrała rozpędu w latach 50. i trwała ponad pół wieku. Nierozerwalnie związana była z ewolucją muzyki jazzowej na przestrzeni tych lat i wraz z nią nabierała tempa.

Shorter zdobył rozgłos, grając na saksofonie tenorowym z perkusistą Artem Blakeyem w jego zespole Jazz Messengers pod koniec lat 50. Później dołączył do kwintetu trębacza Milesa Davisa. Były to jedne z najbardziej znanych grup w historii jazzu. Dla obu formacji Shorter komponował swoją muzykę. Współpracował też z najznamienitszymi postaciami świata jazzu, między innymi z pianistą Herbiem Hancockiem, kontrabasistą Ronem Carterem czy z perkusistą Tonym Williamsem.

Był autorem licznych kompozycji, które stały się znanymi standardami jazzowymi, takich jak "Footprints", "Nefertiti", "Black Nile" czy niezwykle wzruszający "Infant Eyes". Oprócz pisania wyjątkowych melodii stale rozwijał i udoskonalał nowatorski język harmoniczny. W 2000 roku Shorter założył kwartet pod swoim nazwiskiem, w którym pojawił się też pianista Danilo Perez, basista John Patitucci i perkusista Brian Blade. Wykonywali jego własne kompozycje, z których wiele było przeróbkami klasyków z lat 60.

Shorter zdobył łącznie 12 nagród Grammy, a ostatnią w tym roku w kategorii najlepsze improwizowane solo jazzowe w "Endangered Species", utworze napisanym wspólnie z basistką i wokalistką Esperanzą Spalding, z albumu "Live at the Detroit Jazz Festival".

Wraz ze Spalding napisał też operę "Iphigenia", luźno opartą na greckim micie.

Wayne Shorter urodził się w Newark w stanie New Jersey 25 sierpnia 1933 roku. Jego ojciec Joseph pracował jako spawacz w firmie produkującej maszyny do szycia Singer. Jego matka Louise była szwaczką.

W wieku 12 lat wygrał miejski konkurs plastyczny, co sprawiło, że dostał się do średniej szkoły artystycznej. Tam spotkał kilku nauczycieli, którzy podsycali jego zainteresowanie teorią muzyki i kompozycją. Jednocześnie młody muzyk trwał w swojej fascynacji bebopem.

Początkowo uczył się gry na klarnecie, ale zmienił instrument na saksofon.