Pogrzeb Tadeusza Różewicza odbędzie się we wtorek w Karpaczu (Dolnośląskie). Poeta spocznie na ewangelickim cmentarzu przy pochodzącej z przełomu XII i XIII w. drewnianej świątyni Wang. Różewicz zmarł w czwartek we Wrocławiu, w październiku skończyłby 93 lata.
- Pogrzeb odbędzie się we wtorek, zaś pożegnanie Tadeusza Różewicza we Wrocławiu będzie miało miejsce w poniedziałek na cmentarzu przy ul. Kiełczowskiej - informuje Izabela Zalewska z wydziału kultury wrocławskiego magistratu.
"Kartoteka rozrzucona"
W poniedziałek wieczorem na Scenie Kameralnej wrocławskiego Teatru Polskiego zostanie też wyświetlony film Elżbiety Sitek „Kartoteka rozrzucona”.
- To zapis spotkań Tadeusza Różewicza z grupą aktorów, jakie odbywały się na Scenie Kameralnej między 17 listopada a 2 grudnia 1992 r. przy jednoczesnym udziale publiczności. W wyniku tego powstała "Kartoteka", będąca dekonstrukcją siebie samej, wynikła z wydarzeń na próbach, z przynoszonych przez Różewicza i aktorów fragmentów codzienności i tekstów. Druga "Kartoteka", czyli "Kartoteka rozrzucona” - mówi Kinga Wołoszyn-Świerk, rzeczniczka wrocławskiego Teatru Polskiego.
"Bardzo mu zależy, żeby być w górach"
Msza święta pogrzebowa zostanie odprawiona w pochodzącej z przełomu XII i XIII w. drewnianej świątyni Wang w Karpaczu. Różewicz spocznie na tamtejszym cmentarzu ewangelickim.
- Chciał być tam pochowany i mówił, że bardzo mu zależy, aby być w górach, aby być bliżej nieba, aby mu nie przeszkadzano, aby nie było nadmiernego rozgłosu – mówi minister kultury i dziedzictwa narodowego Bogdan Zdrojewski.
Tadeusz Różewicz zmarł w czwartek we Wrocławiu, w październiku skończyłby 93 lata. Poeta debiutował w 1947 r. tomem "Niepokój". Po doświadczeniach wojny, według Różewicza, niemożliwe było uprawianie poezji takiej jak dawniej. Był jednym z pierwszych poetów, którzy zareagowali na okrucieństwa wojny nie tylko treścią poezji, ale zmianą jej formy, odrzuceniem romantycznego sztafażu, surowym obrazowaniem. W latach 50. ukazały się kolejne tomy wierszy Różewicza: "Pięć poematów" (1950), "Czas który idzie" (1951), "Wiersze i obrazy" (1952), "Równina" (1954).
Jeden z najwyżej cenionych artystów
Różewicz wprowadził do polskiego dramatu nowy typ bohatera, często bez wyraźnie określonej tożsamości, biernego, nieuporządkowanego wewnętrznie, zbliżonego trochę do bohatera średniowiecznych moralitetów przez to, że jest każdym, a zarazem nikim konkretnym. Swój typ teatru Różewicz nazywał teatrem realistyczno-poetyckim. Poza napisaną w 1959 roku "Kartoteką" najsłynniejsze sztuki Różewicza to m.in.: "Białe małżeństwo", "Stara kobieta wysiaduje", "Odejście głodomora", "Pułapka", "Do piachu". Od 1968 roku Różewicz mieszkał we Wrocławiu, publikował głównie na łamach "Twórczości", "Odry" i "Dialogu". W latach 90. ogłosił dramat "Kartoteka rozrzucona", dwa nowe zbiory wierszy "Płaskorzeźba" i "Recycling. Zawsze fragment", "Historię pięciu wierszy", "Nożyk profesora", "Matka odchodzi", "Szara strefa" i "Wyjście".
Autor: bieru/ec/kwoj / Źródło: PAP