Wilczek uratowany przez dzieci na Mazurach. "To był ostatni raz, kiedy go widzieliśmy"

Szczenię wilka wpadło do głębokiego dołu wykopanego na prywatnym polu, nieopodal lasu. Maluch nie był w stanie samodzielnie się wydostać. Uwięzionego i wystraszonego wilczka znalazły dzieci wypoczywające w okolicy. Powiadomiły właściciela gospodarstwa agroturystycznego, a ten przekazał wiadomość leśniczemu z Leśnictwa Kulka w Nadleśnictwie Korpele. Do zdarzenia doszło w czwartek 6 lipca.

Po przybyciu na miejsce leśnicy potwierdzili, że jest to bardzo młody wilk. Po zgłoszeniu nietypowego znaleziska do Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Olsztynie, podjęli próbę uwolnienia zwierzęcia. Bez problemów udało się je wyciągnąć.

- Szczenię po uwolnieniu udało się w kierunku lasu, jego kondycja była dobra. To był ostatni raz, kiedy go widzieliśmy - powiedział w rozmowie z tvnmeteo.pl Krzysztof Baszak z Nadleśnictwa Korpele. - Nie wykazywał oznak choroby, nie zachowywał się agresywnie - dodał.

Leśnicy są przekonani, że młody wilk bez trudu odnalazł matkę i wrócił do swojej rodzinnej watahy.

- Zwierzę poruszało się bardzo sprawnie, wydaje się, że spokojnie wróciło do swoich - powiedział Baszak. - Pozostawienie wilczka bez ratunku, w wykopanym dole, który znajdował się na prywatnym terenie, spowodowałoby jego wyczerpanie i śmierć - dodał. 

Jak podkreślają leśnicy, godna pochwały jest postawa dzieci, które po znalezieniu wilczka od razu powiadomiły dorosłych, a ci odpowiednie służby. Dzięki takiej reakcji można było szybko podjąć działania i pomóc uwięzionemu zwierzęciu, żeby wróciło do swojego naturalnego środowiska.

Wilk (Canis lupus) wylądem przypomina dużego psa, ale w odróżnieniu od niego, zwykle nosi ogon zwieszony w dół lub poziomo wyprostowany i raczej nie zwija go nad grzbietem - piszą Lasy Państwowe. Może ważyć nawet 60 kilogramów. Wilki żyją w grupach rodzinnych, zwanych watahami. W watasze najważniejsza jest para wilków (samiec i samica), która prowadzi grupę na polowanie. Młode przychodzą na świat w norach, zwykle w maju.

Zwierzęta te są aktywne zwykle w nocy. Wataha oznacza granice swojego terytorium moczem, charakterystycznym drapaniem ziemi (zwykle na skrzyżowaniach dróg leśnych) oraz wyciem. W ciągu doby zwierzęta mogą przemierzyć około 20 km.

W Polsce polują głównie na jelenie, ale chętnie zjadają też sarny, dziki.