Przeprowadzą sekcję zwłok tajemniczego gatunku

Badany okaz dziobowala łopatozębnego (Mesoplodon traversii) jest siódmym kiedykolwiek zauważonym osobnikiem. Jednak dopiero teraz naukowcy mają szansę dokładnie zbadać jednego z najrzadszych waleni na świecie.

W lipcu tego roku pięciometrowe ciało samca zostało wyrzucone na brzeg niedaleko miasta Taiari Mouth w regionie Otago w południowo-wschodniej części Południowej Wyspy w Nowej Zelandii. Pierwsze oględziny ssaka sugerowały, że znajduje się on w idealnej kondycji. Z poprzednich okazów zachowały się jedynie szczątki, z których najstarsze sięgają XIX wieku.

Sekcja zwłok Mesoplodon traversii rozpoczęła się w poniedziałek w ośrodku badawczym Invermay Agresearch Centre w Mosgiel. Potrwa tydzień i będzie wolniejsza i skrupulatniejsza od tradycyjnych. Prócz naukowców biorą w niej udział przedstawiciele Maorysów - rdzennych mieszkańców Nowej Zelandii, dla których walenie są cennym skarbem.

Naukowcy badający zwłoki Mesoplodon traversii nie kryją ekscytacji możliwością poznania tajemnic jednego z najrzadszych i najsłabiej poznanych ssaków na Ziemi.

- Nie potrafię powiedzieć, jakie jest to niezwykłe - mówi Anton Van Helden, starszy doradca ds. nauk morskich w nowozelandzkiej agencji ochrony przyrody, który dodaje, że dziobowały są obecnie jednymi z najbardziej tajemniczych dużych ssaków.

Choć lista pytań jest bardzo długa, eksperci mają nadzieję poznać odpowiedzi na część z nich. Przede wszystkim badacze chcą ustalić, jakie obszary zamieszkują dziobowały łopatozębne, a także jak wyglądają ich układy pokarmowe i mózgi. Tajemnicą jest też sposób, w jaki te zwierzęta wydają z siebie dźwięki.

- Mogą istnieć zupełnie nowe dla nauki pasożyty, które po prostu żyją w tym waleniu - dodaje Van Halden.

Pierwsze oględziny wykazały ślady po zębach rekinów foremkowych, które naukowcy określili jako normalne i niedające odpowiedzi na przyczynę śmierci ssaka. Naukowcy sugerują, że szczegółowe badania mogą przynieść więcej informacji w kwestii zagrożeń, na jakie walenie są narażone ze strony człowieka.

Podczas sekcji zwłok przez cały czas obecni będą przedstawiciele Maorysów, którzy mają dzielić się tradycyjnymi informacjami, a także dbać o przestrzeganie zwyczajów, takich jak odmówienie modlitwy przed rozpoczęciem badań.

- Według naszych wierzeń i tradycji, ten waleń jest darem Tangaroa, bóstwa oceanu - mówi Tumai Cassidy z lokalnej społeczności Te Rūnanga Ōtākou.

Po skończeniu sekcji Maorysi mają otrzymać głowę i zęby Mesoplodon traversii. Reszta szkieletu trafi do muzeum, gdzie brakujące elementy zostaną uzupełnione dzięki technologii druku trójwymiarowego.