Niedźwiedziopies grasował w Pirenejach. Odkryto skamieniałości nieznanego gatunku drapieżnika

Amficjony, zwane także z języka angielskiego niedźwiedziopsami (ang. bear dogs), to grupa ssaków drapieżnych, która zamieszkiwała rejony Europy w epoce późnego miocenu. Różniły się one między sobą rozmiarami, wagą i gatunkami, na które najczęściej polowały. Grupa naukowców pod przewodnictwem paleontologa Bastiena Mennecarta z Muzeum Historii Naturalnej w Bazylei odkryła skamieniałości nowego, nieznanego do tej pory gatunku amficjona we francuskiej części Pirenejów.

Tajemnica kryła się w zębach

Podstawą do identyfikacji nowego gatunku okazała się skamieniałość żuchwy odnaleziona w okolicach miejscowości Sallespisse we francuskiej Nowej Akwitanii. Na tym terenie przed tysiącami lat znajdowało się morze, co jeszcze bardziej zadziwiło naukowców - szczątki definitywnie należały do ssaka lądowego.

Zaskakujący okazał się jeszcze jeden czynnik. W odróżnieniu od znanych okazów amficjonów, zwierzę posiadało dodatkowy, czwarty dolny przedtrzonowiec. Ząb ten jest szczególnie ważny przy określaniu gatunków i rodzajów. Na tej podstawie naukowcy zaczęli przypuszczać, że mają do czynienia ze skamieliną zupełnie nowego rodzaju niedźwiedziopsa, jak również nieznanym nauce gatunkiem.

Wielki i groźny

Nowy rodzaj amficjonów otrzymał nazwę Tartarocyon, nawiązującą do baskijskich legend - imię Tartaro nosił mityczny gigant, który wywodził się z tamtych regionów. Analiza szczątków wykazała, że znaleziony gatunek Tartarocyon cazanavei mógł ważyć nawet 200 kilogramów, więc wcale nie był gigantem wśród niedźwiedziopsów - największe zwierzęta ważyły do 320 kg.

Odkrycie naukowców jest ważne z jeszcze jednego powodu: skamieliny kręgowców lądowych z tamtej epoki są bardzo rzadkie w północnej części Pirenejów. Badacze mają nadzieję, że Tartarocyon cazanavei umożliwi nam zrozumienie, w jaki sposób różnicowały się grupy europejskich amficjonów i jak wpływały na nie zmiany zachodzące w ich środowisku.