Lisy mogły być najlepszymi przyjaciółmi człowieka

Przed tysiącami lat ludzie zaczęli udomawiać psy, dając początek pięknej przyjaźni, która trwa po dziś dzień. Coraz więcej badań potwierdza jednak, że nie były one jedynymi towarzyszami naszych przodków. W czasopiśmie "Royal Society Open Science" ukazał się artykuł postulujący, że dawno temu ludzie żyli u boku... lisów.

Naukowcy przeanalizowali szczątki odnalezione na pochodzącym sprzed 1500 lat cmentarzu w argentyńskiej Patagonii. Wśród ciał członków społeczności zbieracko-łowieckiej, która zamieszkiwała te terytoria, pochowane były kości zwierzęcia z rodziny psowatych. Sposób, w jaki zostały umieszczone w grobie, wskazywał na celowe działanie, zaś kości nie nosiły śladów cięć, co wykluczało jego zabicie dla mięsa lub w celach rytualnych.

Badaczom udało się ustalić, że szczątki należały do wilczaka z gatunku Dusicyon avus - wymarłego gatunku należącego do psowatych, który jest blisko spokrewniony z lisami zamieszkującymi Amerykę Południową. Analiza genetyczna pozostałości pokarmu osadzonych na zębach pokazała, że poza mięsem zwierzę jadło także roślinę podobną do kukurydzy. Była to podstawa diety tamtejszych społeczności, dlatego naukowcy postawili hipotezę, że ludzie dzielili się jedzeniem z wilczakiem.

- Albo społeczność go karmiła, albo żywił się odpadkami kuchennymi - powiedziała Ophelie Lebrasseur z Uniwersytetu Oksfordzkiego w rozmowie z portalem CNN. - Sugeruje to, że między ludźmi a psowatymi występowała bliska więź - dodała.

To nie pierwszy dowód na to, że lisy były niegdyś bliskimi towarzyszami ludzi. W 2019 roku archeolodzy odnaleźli dobrze zachowane szczątki lisów i psów na Półwyspie Iberyjskim, pochowane w sposób wskazujący na ich ważną rolę w życiu społeczności. Również te zwierzęta czasami odżywiały się pokarmem pochodzenia roślinnego. Kolejne ślady na dawne współistnienie ludzi i lisów zostały odnalezione na innych stanowiskach w Ameryce Południowej.

D. avus zamieszkiwał trawiaste równiny Patagonii od późnej epoki lodowcowej. Ostatnie osobniki wyginęły około 500 lat temu. Gatunek ten był bliskim kuzynem wilczaka falklandzkiego (Dusicyon australis), który wymarł w XIX wieku. Spośród obecnie żyjących psowatych najbliżej spokrewniony z nim są przedstawiciele gatunku nibylis (Lycalopex sp.).