Amerykańska Agencja Kosmiczna opracowała mapę, pokazującą wysokość światowych lasów. Do jej stworzenia naukowcom posłużyły dane ze wszystkich dostępnych NASA narzędzi badawczych, m.in. ze spektoradiometru MODIS i amerykańsko-japońskiego satelity mierzącego opady deszczu. Mapa pozwala dojść do bardzo ciekawych wniosków.
Kolorem ciemnozielonym zaznaczono najwyższe lasy na świecie, jasnozielonym niższe, a żółtym tereny niezalesione. Na mapie wyraźnie widać, że roślinność najbliżej równika jest najwyższa. Im bliżej biegunów, tym lasy stają się niższe.
Amazonia wygrywa
Drzewa giganty sięgają ponad 40 metrów. Występują w lasach deszczowych Amazonii, w Afryce Środkowej i Indonezji, czyli w strefie równikowej.
Co ciekawe olbrzymie drzewostany można też spotkać z dala od strefy równikowej - w Australii i Nowej Zelandii. Rosną tam potężne eukaliptusy, które również sięgają kilkudziesięciu metrów.
Bliżej biegunów, ale równie wysoko
Ciemnozielony kolor widoczny jest też na Wschodnim Wybrzeżu USA, gdzie występują lasy jodłowe oraz w północnej części stanu Kalifornia, gdzie rozciąga się Park Narodowy Redwood słynący z wiecznie zielonych sekwoi, osiągających nawet 100 metrów.
Natomiast w Kanadzie, Europie i Rosji dominują głównie świerki, sosny i modrzewie, osiągające średnio 20 metrów. Na mapie zaznaczone są kolorem jasnozielonym.
Narzędzia
Do budowy mapy naukowcom NASA posłużył zaawansowany sprzęt Amerykańskiej Agencji Kosmicznej. Informacje zbierano z satelity ICESat, pobierającego dane z lodowców, chmur i lądu, spektoradiometru MODIS, umiejscowionego na satelitach Aqua i Terra, robiącego zdjęcia z kosmosu bardzo dobrej rozdzielczości. Wykorzystano też m.in. cyfrową topograficzną mapę Ziemi (STRM) oraz dane z satelity (TRMM) mierzącego opady deszczu i bilans energetyczny Ziemi.
Kierownikiem zespołu opracowującego najnowszą mapę był Marc Simard.
Prototyp
To nie pierwsza tego typu mapa. Prekursorem był Michael Lefsky z Uniwersytetu Kolorado, który w 2010 r. odwzorował na komputerze wysokość lasów na świecie.
Autor: mm/ŁUD / Źródło: earthobservatory.nasa.gov