Grzechotniki wcale nie są samotnymi łowcami. "Nie różnimy się tak bardzo od nich"

Badania przeprowadzone przez doktorantkę Chelsea Martin, pod kierunkiem profesora Williama Hayesa z Loma Linda University w Kalifornii wykazały, że grzechotniki odczuwają mniejszy stres, gdy przebywają z przedstawicielami swojego gatunku, niż gdy są same. Artykuł na ten temat pojawił się w tym tygodniu w czasopiśmie "Frontiers in Ethology".

Pomysł na badanie zrodził się w głowie Hayesa w czasie wolnym od pracy. Naukowiec ratuje węże, które pojawiają się w domach w południowej Kalifornii. Hayes zwykle umieszcza schwytanego gada w wiadrze i później wypuszcza na wolność. W czasie tej krótkiej podróży stworzenie zwykle wściekle grzechocze. Badacz zauważył, że gdy dwa lub więcej węży znajdowało się w wiadrze, grzechotanie zwykle ustępowało. To typowo społeczne zachowanie zaciekawiło Hayesa, postanowił więc to zbadać.

Chelsea Martin przeprowadziła badania w laboratorium na gatunku Crotalus helleri. Doktorantka monitorowała stworzenia w stresujących warunkach. Badaczka zaobserwowała, że tętno gadów było niższe, gdy były razem.

- Po prostu przymocowaliśmy elektrody do ciała węża, umieściliśmy jedną powyżej i poniżej serca, a następnie dalej w dół ciała. Użyliśmy taśmy medycznej, aby przymocować je do węży i byliśmy w stanie wykryć tętno. Postanowiliśmy więc wykorzystać tętno jako miarę krótkotrwałego stresu u tych zwierząt - tłumaczyła Chelsea Martin z Loma Linda University. - Nasze odkrycie daje do zrozumienia, że nie różnimy się tak bardzo od węży. One robią coś, co my również robimy - dodała.

Crotalus helleri należy do podrodziny grzechotników (Crotalinae), jadowitych węży z rodziny żmijowatych (Viperidae). Gady te występują w południowo-zachodniej Kalifornii i na południe do Baja Kalifornia w Meksyku.