Niepewna przyszłość dzieci z Ukrainy przebywających w ośrodku w Moryniu. Czy kończy się "boom na pomoc" uchodźcom?

- Boom na pomoc minął. Nikt nie dzwoni, nikt nie przyjeżdża, nikt nie pomaga - ocenia w rozmowie z TVN24 Marek Kolbowicz, współwłaściciel Centrum Konferencyjno-Wypoczynkowego Szafir w Moryniu, gdzie od 9 marca przebywa w sumie 146 uchodźców z Ukrainy. Ponad 100 z nich to podopieczni domu dziecka dla dzieci z problemami psychicznymi z miasta Hulajpołe na Zaporożu, a reszta to ich opiekunowie i nauczyciele z bliskimi.

Sam deklaruje wiarę w to, że "dobro wraca po dziesięciokroć". Przekonuje o tym tych, którzy przyjęli pod swój dach uchodźców. - Słuchajcie, musimy im pomóc. Noż kurczę, wytrzymajmy to jeszcze, apeluję bardzo mocno. Jeżeli mamy możliwość pomóc, to pomagajmy - podkreśla.

Fakty są jednak takie, że koszty zakwaterowania, wyżywienia i opieki rosną przez coraz wyższe ceny i rachunki. – Dofinansowanie za marzec zostało wypłacone dopiero w tym tygodniu. Fundacja, która nam pomagała, zrezygnowała z tej pomocy, bo ktoś przeczytał w mediach, że jej nie potrzebujemy. To bzdura. Nie potrzebujemy chemii i odzieży. "Spożywkę" przerabiamy w każdych ilościach – opowiada Kolbowicz.

Zobacz też: reportaż Konrada Borusiewicza "Ruski Mir"

Wiele dzieci ma poważne problemy psychiczne. Przyjmują leki na receptę i wymagają opieki lekarskiej. Do psychiatry trzeba dojeżdżać do Szczecina, a na dojazdy czy wynajęcie autokaru też brakuje pieniędzy.

Ośrodek Szafir miał początkowo przyjąć uchodźców "na chwilę". Te pierwotne zamierzenia właściciele już zmienili, odwołali część zaplanowanych imprez, ale nie mogą gościć Ukraińców dłużej niż do końca maja. – Musimy jakoś funkcjonować. Od czerwca ruszamy znów z obozami – przyznaje Kolbowicz.

Nie wiadomo, dokąd przeprowadzą się Ukraińcy z Szafira. - Na razie dzieci są u nas otoczone opieką, mają jedzenie, dach nad głową – zapewnia Kolbowicz. W ośrodku mogą uczestniczyć w zajęciach sportowych, a nawet mają lekcje szkolne. Współwłaściciel informuje, że szukają dla nich nowego miejsca w porozumieniu z lokalnymi władzami.

Uchodźcy bardzo dziękują za dotychczasową pomoc. Czasy przed ucieczką wspominają niechętnie. - Zaczęła się wojna i my siedzieliśmy w piwnicy. Były samoloty, strzelanie, nie było światła i nasz dyrektor zdecydował, żeby wyjechać – mówi po polsku Witalij Borulko, nauczyciel z domu dziecka.

Zobacz też: Mer Buczy o zbrodniach rosyjskich żołnierzy: zabijali według listy >>>

Siergiej Stoliarienko, dyrektor domu dziecka, przekazał nam, że starają się uchronić dzieci przed informacjami o wojnie. Pokazuje zdjęcia ich szkoły na Zaporożu. Została doszczętnie zniszczona.

Pomóc można między innymi przez zbiórkę na portalu pomagam.pl. Można tam znaleźć także informacje o tym, jakiej formy wsparcia w danym momencie potrzeba.