Randka w ciemno

Wskutek ważnych dość wypadków

ujmę rzecz bez zbędnych kruczków:

skończył się czas drętwych dziadków,

przyszły czasy wściekłych wnuczków.

Choć nikt, widząc ich na starcie,

nie znał przyczyn ich wściekłości,

już cieszyli się poparciem

znacznej części społeczności.

Bowiem jest w tym sensu trochę

i pora się zgodzić ze mną,

że społeczność nasza kocha

takie wściekłe randki w ciemno.

A na randce tej czekają

dość nieobliczalne świry

jako szansa mego kraju,

a nie temat do satyry.

I nietrudno dość ustalić,

że przenika ich tęsknota,

żeby wszystkim dać popalić

i pogonić wszystkim kota.

I tak myślę sobie nie raz,

nim przejdą od słów do czynów,

skąd wywodzi się kariera

tych rockowych hunwejbinów.

Myślę, że się tu odzywa

rdzennie polski gen kretyński,

kiedy tak, jak chciał, wygrywał

z Mazowieckim żłób Tymiński.

A ponadto z tego kramu

wyjmę jeszcze fakt konkretny:

wnusie nie są bez programu,

oni mają program świetny.

A ten program wściekłych wnusiów

w takich słowach się tłumaczy –

najpierw, kurde, zróbmy burdel,

potem, kurde, się zobaczy!