Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji – jakie są jej uprawnienia i kompetencje

● Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji ma za zadanie stać na straży wolności słowa, prawa do informacji i interesu publicznego. ● KRRiT składa się z pięciu członków wybieranych przez Sejm, Senat i Prezydenta Rzeczpospolitej. ● Przewodniczący KRRiT powoływany i odwoływany jest przez jej członków. ● Zadania i kompetencje KRRiT określa ustawa o radiofonii i telewizji.

Szczegółowe zadania, tryb działania oraz zasady powoływania członków i kompetencje przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji określa Ustawa z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji. W myśl jej przepisów KRRiT stoi na straży wolności słowa w radiu i telewizji, a także samodzielności dostawców usług medialnych oraz interesów odbiorców. Zapewnia ona ponadto otwarty i pluralistyczny, czyli różnorodny charakter radiofonii i telewizji. 

Zadania powierzone KRRiT wykonywane są przy pomocy Biura Krajowej Rady, którego szczegóły działania określa regulamin. Koszty działalności pokrywane są zaś z budżetu państwa.

Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji składa się z pięciu członków, którzy nie mogą należeć do partii politycznej, związku zawodowego, ani też prowadzić działalności publicznej, jeśli nie da się jej pogodzić z godnością powierzonej funkcji. Ustawodawca określił także kompetencje, jakie powinni posiadać członkowie KRRiT. Osoby te winny wyróżniać się wiedzą i doświadczeniem w zakresie środków społecznego przekazu.

Członkowie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji powoływani są przez Sejm, Senat i Prezydenta Rzeczpospolitej w następujących proporcjach: po dwóch członków powołuje Sejm i Prezydent, jednego członka powołuje Senat.

Organ uprawniony do powołania członka Krajowej Rady ma także prawo do jego odwołania. Możliwe jest to jednak wyłącznie w przypadkach wymienionych w art. 7 ust. 6 ustawy o radiofonii i telewizji. Co do zasady, kadencja członków Rady Radiofonii i Telewizji trwa sześć lat, przy czym pełnią oni swoje funkcje aż do czasu powołania następców.

Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji to jeden spośród jej członków, który wybierany jest przez pozostałych. W ramach pełnionej funkcji kieruje on pracami i reprezentuje Krajową Radę oraz wykonuje zadania określone w ustawie o radiofonii i telewizji. Może on m.in. wezwać dostawcę usług medialnych do zaniechania działań w zakresie ich dostarczania, jeśli naruszają one przepisy lub warunki udzielonej koncesji. Przewodniczący wnioskuje także o wybór zastępcy Przewodniczącego Krajowej Rady.

Kompetencje Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji określone zostały w art. 6 ust. 2 ustawy o radiofonii i telewizji. Przy czym należy zaznaczyć, że nie jest to katalog zamknięty. Do jej zadań należy w szczególności:

– projektowanie kierunków polityki państwa w dziedzinie radiofonii i telewizji, co odbywa się w porozumieniu z Prezesem Rady Ministrów, – określanie, w granicach ustawowych upoważnień, warunków prowadzenia działalności przez dostawców usług medialnych,  – podejmowanie, w zakresie określonym ustawą, rozstrzygnięć w sprawach koncesji na rozpowszechnianie programów, wpisu do rejestru programów, a także jego prowadzenie, – uznawanie, na zasadach określonych ustawą, za nadawcę społecznego lub odbieranie tego przymiotu,  – kontrola działalności dostawców usług medialnych – w granicach określonych ustawą, – organizowanie badań treści i odbioru usług medialnych, – prowadzenie na żądanie monitoringu rynku usług audiowizualnych w celach określonych w ustawie, – ustalanie wysokości opłat za udzielanie koncesji i wpis do rejestru programów, – ustalanie wysokości opłat abonamentowych, – opiniowanie na żądanie projektów aktów prawnych i umów międzynarodowych dotyczących radiofonii i telewizji lub usług audiowizualnych, – inicjowanie postępu naukowo-technicznego oraz kształcenie kadr w dziedzinie radiofonii i telewizji, – organizowanie i inicjowanie współpracy z zagranicą w dziedzinie radiofonii i telewizji, – współpraca z właściwymi organizacjami i instytucjami w zakresie ochrony praw autorskich oraz praw wykonawców i producentów, a także dostawców usług medialnych, – inicjowanie i wspieranie regulacji w zakresie dostarczania usług medialnych, – upowszechnianie umiejętności świadomego korzystania z mediów i współpraca z innymi organami oraz organizacjami i instytucjami w zakresie edukacji medialnej.

Akt prawny: Ustawa z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji, Dz. U. 1993 Nr 7 poz. 34,.