Odziedziczyła dom w Zgierzu, zaprosiła 24 uchodźców. "Tatuś był dobrego serca, to by mu się spodobało"

W niespełna 120-metrowym domu w Zgierzu w województwie łódzkim zamieszkała duża ukraińska rodzina. Jest ich 24, śpią na materacach, po 5-6 osób w jednym pokoju, z malutkimi dziećmi. Ale są razem. Uciekli spod Żytomierza, gdzie ich domy zostały splądrowane przez rosyjskich najeźdźców. Nie mają do czego wracać.

- Sama chciałabym mieszkać z rodziną - tłumaczy pani Daria, która przyjęła dużą ukraińską rodzinę. Niedawno straciła ojca.

Ojciec pani Darii zmarł w lutym tego roku. Został po nim pusty dom w Zgierzu, Dwa tygodnie później, 24 lutego, Rosjanie zaczęli wojnę w Ukrainie.

Pojawiła się myśl: po co dom ma stać pusty? Pani Daria poprosiła kolegę, który jeździł na ukraińską granicę pomagać uciekinierom, by zaprosił uchodźców. Prosiła, by było ich najwyżej 10, i tylu na początku przyjechało. Babcia z wnukami, których rodzice zostali w Ukrainie, by walczyć z Rosją, oraz mama z córkami i ich dziećmi, z których jedno miało miesiąc.

Szybko okazało się jednak, że rodzina spod Żytomierza jest dużo liczniejsza. Pani Daria zgodziła się przyjąć wszystkich. To głownie kobiety z małymi dziećmi. - Nie żałuję tej decyzji - mówi. - Tatuś był zawsze dobrego serca, to by mu się spodobało - dodaje.

Nazywa uchodźców swoją "nową rodziną", oni nazywają ją "siostrą", chcą, by została matką chrzestną jednego z niemowląt. Dbają o dom jak o własny. Szukają pracy.

Ale utrzymanie domu i 24-osobowej rodziny kosztuje. Pani Daria zapewnia, że nie wzięła ani grosza od swoich gości. Pomagają jej znajomi i ośrodek pomocy społecznej. Nie dostała jeszcze przysługującego od rządu wsparcia dla Polaków, goszczących uchodźców, bo - jak tłumaczy - nie wszyscy lokatorzy jej domu mają nadany numer PESEL. Jak mówi, złożyli wnioski w urzędzie i czekają.