W Warszawie, po ciężkiej chorobie, zmarł reżyser Władysław Ślesicki, autor m.in. ekranizacji powieści Henryka Sienkiewicza „W pustyni i w puszczy”. W styczniu skończyłby 82 lata.
Władysław Ślesicki urodził się 5 stycznia 1927 r. w Warszawie. W czasie niemieckiej okupacji należał do Szarych Szeregów, był żołnierzem Armii Krajowej. W czasie Powstania Warszawskiego został awansowany do stopnia podharcmistrza i kaprala. Po Powstaniu trafił do obozu pracy w Sulau, skąd uciekł razem z bratem Zygmuntem – przeżycia te zaowocowały później filmem „Droga daleka przed nami” (1979).
Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Wytwórni Filmów Dokumentalnych w Warszawie. Tam realizował filmowe dokumenty, z których wiele nagrodzono w kraju i za granicą. W 1968 r. zadebiutował jako reżyser filmu fabularnego – były to „Ruchome piaski”. "Myślę, że dla nas, dokumentalistów, doświadczenie fabularne jest nieuchronną koniecznością - mówił Ślesicki przy okazji tej realizacji. - Oznacza ono przejście do filmu, który by stanowił poszerzenie naszego nawyku czerpania z rzeczywistości o środki filmu fabularnego."
Jego filmem, który zdobył największą popularność, było „W pustyni i w puszczy”. W Polsce obejrzało go ponad 30 mln widzów (drugie miejsce w box office w historii polskiego kina). Zrealizował też „Śpiewy po rosie” oraz serial telewizyjny „Lato leśnych ludzi”, osadzone – podobnie, jak wiele jego dokumentów – w scenerii Puszczy Augustowskiej.
Filmy Władysława Ślesickiego były nagradzane na międzynarodowych festiwalach, m.in. w Wenecji (Grand Prix i Złoty Lew św. Marka), Lipsku, Cordobie (Grand Prix), Buenos Aires, Bergamo (Nagroda Główna), Guadalajarze, Oberhausen, Krakowie („Złoty Smok”, „Srebrny Lajkonik”).
W 1969 roku otrzymał nagrodę indywidualną II stopnia Ministra Kultury i Sztuki, a w roku 1976 odznaczono go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Ostatnio, w 2007 roku otrzymał Nagrodę Stowarzyszenia Filmowców Polskich za wybitny wkład w rozwój polskiej kinematografii.
Źródło: PAP
Źródło zdjęcia głównego: Archiwum rodzinne