"Wielka strata dla kultury polskiej i polskiego życia publicznego". Nie żyje Andrzej Werner

Andrzej Werner
Andrzej Werner
Źródło: Andrzej Rybczyński/PAP
Zmarł Andrzej Werner, krytyk literacki i filmowy, autor wielu książek, opozycjonista internowany w czasie stanu wojennego. Jego prace miały wpływ na polską humanistykę, zarówno w czasach PRL-u, jak i po 1989 roku.

Filmpolski.pl w biogramie krytyka podał, że zmarł on we wtorek, 12 sierpnia. Miał 84 lata. Adam Michnik pożegnał Andrzeja Wernera w tekście zamieszczonym na portalu "Gazety Wyborczej" tego samego dnia. "Odejście Andrzeja Wernera jest wielką stratą dla kultury polskiej i polskiego życia publicznego" - przekazał redaktor naczelny dziennika.

Andrzej Werner nie żyje

Andrzej Werner ukończył studia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Był profesorem w Instytucie Badań Literackich PAN, w warszawskiej Akademii Teatralnej oraz wykładowcą Wolnego Uniwersytetu Berlina. Werner był autorem książek, m.in. "Zwyczajna apokalipsa: Tadeusz Borowski i jego wizja świata obozów", "Pasja i nuda", "Dekada filmu", "Krew i atrament", "To jest kino". Za tom esejów "Polskie, arcypolskie…" otrzymał Nagrodę "Solidarności" Wydawców w 1987 roku. Publikował m.in. w "Filmie", "Dialogu", "Kinie" i "Kwartalniku Filmowym".

Andrzej Werner był opozycjonistą w czasach PRL-u, współpracownikiem Komitetu Obrony Robotników i prasy niezależnej. W latach 1978-79 był redaktorem naczelnym czasopisma "Film na Świecie". Publikował w Biuletynie Informacyjnym KSS "KOR", "Głosie", "Krytyce". W latach 80. pełnił funkcję kierownika literackiego Zespołu Filmowego "Rondo", prowadzonego przez Wojciecha Jerzego Hasa. Publikował w prasie drugiego obiegu, m.in. "Kulturze niezależnej". Prowadził wykłady "Ideowe oblicze polskiego kina" w Towarzystwie Kursów Naukowych. Należał do kierownictwa Niezależnej Oficyny Literackiej NOWA. Publikował tam również własne teksty.

13 grudnia 1981 roku został internowany. Do 23 grudnia tego samego roku przebywał w Ośrodku Internowania w Jaworzu.

Po 1989 roku kierował działem krajowym miesięcznika "Kino". Był także dyrektorem artystycznym Lubuskiego Lata Filmowego. Krytyk był wieloletnim przewodniczącym Koła Piśmiennictwa Filmowego Stowarzyszenia Filmowców Polskich oraz członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Polskiego PEN Clubu. W 2003 roku został konsultantem filmu "Tadeusz Borowski 1922-1951-2003".

Opozycjonista został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Wolności i Solidarności oraz zdobył Nagrodę Stowarzyszenia Filmowców Polskich za wybitne osiągnięcia artystyczne. Prywatnie był ojcem eseisty i krytyka filmowego Mateusza Wernera.

Czytaj także: