Ten gatunek to "prawdziwa perełka lubuskiej przyrody"

Orliki krzykliwe występują głównie w północnej części województwa oraz w okolicach Sulęcina, Świebodzina, Babimostu, Szczańca i Brójec. Jak podkreślił Michał Bielewicz, w odróżnieniu od znacznie liczniejszych w tym regionie bielików, ten ptak jest zaliczany do tak zwanej grupy orłów właściwych.

- Orlik krzykliwy to prawdziwa perełka lubuskiej przyrody, o którego dba ogromna rzesza miłośników ptaków, ekologów, leśników oraz przedstawiciele rożnych instytucji i urzędów - powiedział ornitolog i miłośnik ptaków drapieżnych

Jak dodał, oprócz zakazów wynikających z ochrony gatunkowej, obszary rozrodu i gniazda tych ptaków są one chronione poprzez specjalne strefy, w których obowiązuje zakaz przebywania ludzi, wycinki drzew i krzewów oraz wznoszenia różnego rodzaju obiektów, urządzeń i instalacji. - Wszystko po to, aby orlik mogły bezpiecznie i w spokoju mogły wyprowadzić z sukcesem swoje lęgi - wyjaśnił.

Orlik krzykliwy jest gatunkiem wędrownym i przeciętnie pół roku spędza na przelotach oraz na zimowiskach położonych w środkowej i południowej Afryce. Na Ziemię Lubuską z ciepłych krajów orliki wracają na początku kwietnia i po okresie toków przystępują do lęgów.

- Samice najczęściej składają dwa jaja, ale odchowuje się prawie zawsze tylko jedno pisklę, bowiem słabsze ginie w pierwszych dniach życia, na skutek bratobójczej walki piskląt. Zjawisko to nazwane zostało przez naukowców i ornitologów kainizmem - wytłumaczył Bielewicz z Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Gorzowie Wielkopolskim.

Te okazałe drapieżniki najczęściej gniazdują w lasach mieszanych o kilkupiętrowej strukturze i bardzo chętnie zakładają gniazda w okresowo zalewanych olsach i brzezinach bagiennych, zlokalizowanych w mozaikowo ukształtowanym krajobrazie rolniczym obfitującym w miedze, płaty nieużytków i śródpolnych mokradeł.

Pożywieniem orlika są głównie małe gryzonie mogące stanowić w jego diecie nawet ponad 80 procent ofiar. Nieco rzadziej ptaki te chwytają żaby, gady i drobne ptaki, a tylko uzupełnieniem pokarmu są owady, głównie prostoskrzydłe i chrząszcze, które orliki zbierają, spacerując po polach. Najczęściej wykorzystywaną techniką polowania przez orliki jest wyszukiwanie ofiar z powietrza oraz polowanie z zasiadki. Samice orlików krzykliwych są zazwyczaj nieznacznie większe od samców. Rozpiętość skrzydeł dojrzałych samic osiąga ponad 160 centymetrów, a długość ciała około 65 cm. W ubarwieniu orlików dominują różne odcienie brązu, od ciemnobrunatnych lotek i sterówek, poprzez jasnobrązowe upierzenie tułowia i pokryw skrzydłowych.

Ptaki te w Polsce podlegają ścisłej ochronie prawnej, a także umieszczone zostały w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt oraz Załączniku I Dyrektywy Ptasiej Unii Europejskiej.