Kira miała osiem lat, gdy jej rodzina przeniosła się z Krymu do Warszawy. Wie, jak to jest widzieć zapłakaną mamę, jak to jest za grosz nie rozumieć, co mówią inne dzieci. - Nikt nie powinien się tak czuć. Nie mogę siedzieć i patrzeć bezczynnie - mówi Kira Sukhoboichenko, dziś szesnastolatka. Dlatego z koleżankami zorganizowała grupę wolontariuszy, którzy wspierają dzieci uciekające przed wojną z Ukrainy.Artykuł dostępny w subskrypcji

Ta historia zaczyna się radośnie, a przynajmniej Kira Sukhoboichenko chce ją tak pamiętać.

Jestem tylko dzieckiem, nie powstrzymam wojen. Ale to nie znaczy, że nic nie mogę

Jesteś zalogowany na zbyt dużej ilości urządzeń

Wystąpił problem z odtworzeniem materiału