Przypominamy tekst pierwotnie opublikowany w maju 2021 roku. 

"Znaszli ten kraj, gdzie cytryna dojrzewa, pomarańcz blask majowe złoci drzewa?". A znaszli ten bar, gdzie cytryna w herbacie, dodoni sok i galart jest na blacie? Dział Zbiorów Specjalnych Biblioteki Raczyńskich to niezwykłe miejsce. Tutaj, zaledwie kilka metrów od siebie, leżą autografy wierszy Adama Mickiewicza i tysiąc poplamionych pieczeniowym sosem jadłospisów z lat 1961-1990. Ich zbieraniem przez pół życia zajmował się Jerzy Szkopek.

- Tata odpowiadał w poznańskim PKS za transport ciężarowy. Siłą rzeczy podróżował i stołował się poza domem - wyjaśnia syn kolekcjonera Wiesław Szkopek. - Był też przewodnikiem PTTK. Z każdego wyjazdu przywoził jadłospis, który wynosił albo kupował od kelnera. Karty ofiarowali mu też przyjaciele - wspomina pan Wiesław. Sześcioosobowa rodzina Szkopków zajmowała jeden pokój w kamienicy na poznańskim Starym Mieście. Niewielkie mieszkanie od góry do dołu zastawione było regałami z książkami. Łazienkę i kuchnię Szkopkowie współdzielili z sąsiadami, a pan Jerzy pracował na dwa etaty, żeby związać koniec z końcem.

- Do restauracji nas nie zabierał, ale lubił gotować w domu, zwłaszcza w święta - opowiada syn Jerzego Szkopka. - We wspólnej kuchni tata przyrządzał pasztety albo wyrabiał własnoręcznie białą kiełbasę - wspomina Wiesław Szkopek. - Nie do pobicia był jego groch z kapustą i sztuczny zając faszerowany jajami.

- Sztuczny?

- Z mielonego uformowanego na kształt zająca - śmieje się pan Wiesław.

- A czy tata powiedział panu, dlaczego zaczął zbierać jadłospisy, a nie na przykład znaczki?

- Siostra twierdzi, że zaczęło się od jego zainteresowania kuchnią regionalną. Karty były pamiątkami i źródłem kulinarnych inspiracji - mówi Szkopek junior. - Ale z kolekcjonerstwem tak jest, że łapie się bakcyla pod wpływem impulsu, a potem to już jest nie do powstrzymania - dodaje.