Większość zwykła – definicja, przykłady

● Większość zwykła to metoda podejmowania decyzji w głosowaniu.  ● By przyjąć decyzję większością zwykłą, głosów „za” danym wnioskiem musi być więcej od tych „przeciw”, a głosy wstrzymujące się nie są uwzględniane. ● Większość zwykła stosowana jest w przeważającej liczbie głosowań w polskim Sejmie i Senacie.

Większość zwykła to najprostsza forma podejmowania decyzji podczas głosowania. Aby wniosek poddany pod głosowanie za pomocą większości zwykłej został przyjęty, liczba głosów „za” musi być wyższa od tych „przeciw”, a głosy osób wstrzymujących się od głosowania nie są brane pod uwagę.  

W polskim systemie prawnym są trzy rodzaje większości:

- większość zwykła,

- większość bezwzględna – różni się od większości zwykłej tym, że do głosów wlicza się także głosy osób wstrzymujących się; aby dany wniosek został przyjęty, osób głosujących „za” musi być więcej od tych „przeciw” i wstrzymujących się,

- większość kwalifikowana – w tym systemie decyzję podejmuje się na podstawie określonej ułamkowo lub procentowo liczby głosującej; w polskim Sejmie jest to ⅔ lub ⅗ – w zależności od omawianej propozycji.

Do podjęcia decyzji przez Sejm potrzebna jest określona liczba głosów popierających dany wniosek. W polskim Sejmie, zgodnie z art. 120 Konstytucji, stosuje się system zwykłej większości głosów, chyba, że Konstytucja przewiduje w danej sprawie inną wiekszość. Aby dany wniosek został przyjęty, musi zostać spełniona zasada kworum, czyli w głosowaniu musi brać udział przynajmniej połowa ustawowej liczby posłów (230). Ma to zapobiec sytuacji, w której niewielka liczba posłów decyduje o przegłosowaniu ważnych aktów prawnych. 

Większością zwykłą uchwala się w Sejmie większość ustaw, w tym ustawę budżetową. Aby dany projekt został uchwalony, musi mieć więcej zwolenników niż przeciwników, a głosy osób wstrzymujących się nie są wliczane do wyniku głosowania. W myśl tej zasady, jeśli osób popierających dany wniosek jest mniej od osób wstrzymujących się od głosu, ale więcej choćby o jeden głos od tych będących przeciw – wniosek zostaje przyjęty.

Także w Senacie, o czym mówi art. 3 Regulaminu Senatu, uchwały podejmowane są na ogół zwykłą większością głosów o ile przepisy nie stanowią inaczej.

Bezwzględną większością głosów Senat podejmuje uchwały m.in. w sprawie: – powołania i odwołania Marszałka i wicemarszałków Senatu, – pociągnięcia do odpowiedzialności konstytucyjnej senatora,  – utajnienia obrad, – zmiany Konstytucji, – zarządzenia referendum na wniosek Prezydenta,  – wyboru i odwołania senatorów do i ze składu Krajowej Rady Sądownictwa.

W Konstytucji zapisano też szczególny przypadek wymagający podjęcia przez Senat decyzji większością kwalifikowaną 2/3 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby senatorów. Jest to wyrażenie zgody na ratyfikację umowy międzynarodowej przekazującej organizacji międzynarodowej lub organowi międzynarodowemu kompetencje organów władzy państwowej w niektórych sprawach.