W piątek 1 lipca - w dniu rozpoczęcia polskiej prezydencji - odbędzie się pogrzeb Jana Kułakowskiego. Był on pierwszym negocjatorem członkostwa Polski w UE i byłym ambasadorem Polski przy Unii, a także byłym sekretarzem generalnym Światowej Konfederacji Pracy. Zmarł w sobotę. Miał 81 lat.
Jak informuje rodzina, uroczystości pogrzebowe rozpoczną się mszą w piątek o godz. 13 w kościele oo. Jezuitów pw. św. Andrzeja Boboli przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Jan Kułakowski spocznie na Starych Powązkach.
Polityk, prawnik, związkowiec
Kułakowski był politykiem, prawnikiem i dyplomatą, który nigdy nie stracił duszy związkowca. Wielki orędownik integracji europejskiej, starający się wcielić w życie swoje marzenie o nowoczesnej Polsce w zjednoczonej Europie. Był autorem i współautorem wielu raportów, dokumentów, artykułów i opracowań poświęconych problematyce międzynarodowego ruchu związkowego oraz stosunkom Unia Europejska-Polska.
Urodził się 25 sierpnia 1930 w Myszkowie. Jako nastolatek walczył w Powstaniu Warszawskim, w pułku "Baszta". W 1946 r. wyemigrował do Belgii, gdzie ukończył prawo i nauki polityczne na prestiżowym Katolickim Uniwersytecie w Leuven. Tam też uzyskał tytuł doktora prawa.
Od 1954 roku - jako członek Sekretariatu Generalnego Międzynarodowej Konferencji Chrześcijańskich Związków Zawodowych - prowadził negocjacje z dyktaturami Ameryki Łacińskiej, uwalniając z więzień ludzi represjonowanych za działalność związkową. Budował niezależne związki od podstaw w Afryce.
Architekt wejścia Polski do UE
Po przemianach w 1989 roku zaczął działać na rzecz europejskiej integracji Polski. W 1990 roku został pierwszym ambasadorem RP przy Wspólnotach Europejskich w Brukseli. W tym czasie Polska wynegocjowała i podpisała układ stowarzyszeniowy, złożyła formalny wniosek o członkostwo (1994). W 1998 roku, już jako pełnomocnik rządu do spraw negocjacji członkowskich Polska-UE w rządzie Jerzego Buzka, Kułakowski rozpoczął negocjacje z UE zakończone na szczycie w Kopenhadze w grudniu 2002 r. Kułakowski był polskim negocjatorem przez trzy i pół roku, do października 2001.
13 czerwca 2004 r. został wybrany do Parlamentu Europejskiego, otrzymując największą liczbę głosów w Wielkopolsce. W ostatnich wyborach do Parlamentu Europejskiego nie kandydował ze względu na stan zdrowia.
Źródło: PAP