"Godna praca - godne życie". Lewica będzie maszerować przez Warszawę w Święto Pracy

Obchody święta organizowane przez środowiska lewicowe rozpoczną się o godzinie 9 na placu Grzybowskim, czyli w miejscu krwawo stłumionej demonstracji robotników Polskiej Partii Socjalistycznej z 1904 roku, pierwszego zbrojnego wystąpienia przeciwko caratowi od powstania styczniowego. Delegacje złożą też kwiaty przy pomniku jednego z ojców polskiej niepodległości Ignacego Daszyńskiego oraz przed Bramą Straceń na Cytadeli.

Kulminacją obchodów będzie natomiast wspólny marsz, który odbywać się będzie pod hasłem "Godna praca - godne życie". Jego uczestnicy przejdą od Pałacu Kultury i Nauki ulicą Świętokrzyską przed siedzibę OPZZ przy ulicy Kopernika, gdzie odbędzie się piknik rodzinny i wspólne świętowanie w Miasteczku OPZZ. Start zaplanowano na godzinę 10.30, a na miejscu głos zabiorą liderzy Lewicy oraz związkowcy.

Niezależnie od marszu Lewicy i OPZZ swoje wydarzenie planuje w Warszawie również działacz społeczny Piotr Ikonowicz. Pod hasłem "Polska bez wyzysku" demonstranci zbiorą się o godz. 10.30 przy rondzie de Gaulle'a. "Z okazji Międzynarodowego Święta Pracy wychodzimy jak co roku na ulicę, aby się upomnieć o godne płace, za które będzie można utrzymać rodzinę i odłożyć coś na czarną godzinę. Żądamy tanich mieszkań pod wynajem, szybszego dostępu do leczenia, a przede wszystkim godnego traktowania" - czytamy w opisie wydarzenia.

1 maja - Międzynarodowy Dzień Solidarności Ludzi Pracy - został ustanowiony jako święto robotnicze przez kongres założycielski II Międzynarodówki, obradujący w Paryżu w 1890 roku. Data 1 maja miała uczcić rocznicę strajku robotników w Chicago w 1886 roku, brutalnie stłumionego przez policję.

W Polsce, głównie na terenach zaboru rosyjskiego, pierwsze pochody i strajki organizował II Proletariat i Związek Robotników Polskich. W 1891 roku w Łodzi i Żyrardowie doszło do starć z wojskiem, a następnie do represji władz carskich. Z późniejszych demonstracji największe rozmiary przybrały wystąpienia z lat 1905-1907 i 1917-1919.

1 maja wszedł do tradycji polskiego ruchu socjalistycznego, ale później został zawłaszczony przez komunistów. W PRL został uznany za święto państwowe.

1 maja przypada także katolickie święto świętego Józefa patrona robotników. Proklamował je papież Pius XII 1 maja 1955 roku nadając w ten sposób religijne znaczenie obchodzonemu od 1890 roku świeckiemu Świętu Pracy. W tym dniu Kościół w sposób szczególny zwracać chce uwagę na pracę ludzką, zarówno w aspekcie wartości chrześcijańskich, jak i społecznych, ogólnoludzkich i narodowych.