Licealiści byli w Izraelu, kiedy zaatakował Hamas. "Naprawdę mało brakowało, abyśmy nie wrócili"

- Miałam wrażenie, że to wszystko to trochę fikcja. Nie wierzyłam, że kiedykolwiek będę brała udział w czymś takim – powiedziała przed kamerą TVN24 18-letnia Iza Lenart, uczennica Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia im. I. J. Paderewskiego w Chełmie.

Opowiadała też, że gdy po raz pierwszy znalazła się w schronie, płakała, a gdy po raz drugi - nie mogła zapanować nad swoimi rękoma. Cały czas się trzęsły. - Starałam się sobie przetłumaczyć, że to wszystko się nie dzieje – mówiła.

Razem ze swoimi koleżankami i kolegami pojechała do Palestyny na cykl koncertów i podpisanie umowy o współpracy z jedną z tamtejszych uczelni. Ostatniego dnia pobytu - w sobotę, 7 października - Hamas zaatakował Izrael. Ośmioro licealistów oraz dwoje opiekunów utknęło na lotnisku.

ZOBACZ TEŻ: Hamas zaatakował Izrael z morza, lądu i powietrza. Walki w miastach, setki rannych i zabici

Jeden z opiekunów i jednocześnie dyrektor szkoły Andrzej Wojtaszek powiedział przed naszą kamerą, że byli w Palestynie przez tydzień, na chwilę tylko odwiedzając żydowską części Jerozolimy.

- Jedna z uczennic wymyśliła, żeby wyjechać wcześniej na lotnisko. Mówię: po co? Jednak chciała, to powiedziałem, że jedziemy wcześniej. I dobrze zrobiła. Po dwóch godzinach dowiedziałem się od mojego przyjaciela, że są problemy z ewakuacją Polaków. Nasz samolot miał odlecieć o godzinie 11.40, a o 10 premier Netanjahu ogłosił stan wojny i nie było żadnych połączeń do Europy – opowiadał dyrektor.

Dodał, że to on wpadł na pomysł wyjazdu do Palestyny i namówił do tego rodziców. A ci początkowo byli przeciwni.

- Przekonałem ich, że będzie bezpiecznie, że dzieciaki będą miały opiekę. I wierzyłem w to. Do czasu. W ogóle nie bałem się o swoje życie, ale będąc na lotnisku w Tel Awiwie, myślałem ciągle o dzieciakach, co by było, gdyby któremuś coś się stało. A mogło, bo okazało się, że Hamas wystrzelił około 150 rakiet, chcąc zniszczyć lotnisko. Dowiedziałem się o tym dopiero w Polsce. Jedna rakieta wybuchła ponoć blisko lotniska – stwierdził.

Przyznał, że w sytuacjach kryzysowych działa "na zimno" i nic go nie rusza, ale w tym momencie się rozpłakał.

Wspominał też, że gdy w nocy byli na lotnisku, trzeba było dwa razy schodzić do schronów przeciwrakietowych. Mówił też, że kiepsko ocenia pracę polskiej ambasady w Izraelu, chociażby w kontekście tego, że brakowało karimat i koców, a część ludzi spała na betonie.

- Dopiero po półtorej doby przywieźli nam kanapki i trochę wody. Dzwoniliśmy do ambasady, nie tylko zresztą my. Przyniosło to skutek taki, że przedstawiciele przyjechali i zaproponowali, że zorganizują nam samolot komercyjny za 340 dolarów od osoby. To nie jest może cena zaporowa, ale gdy ludzie wracają spłukani z wakacji - w sytuacji, gdy ja załatwiam pieniądze na wyjazd, a dzieciaki tych pieniędzy nie mają - to jest problem. Prawie zdecydowałem się na ten samolot, ale w ostatniej chwili z niego zrezygnowałem – stwierdził.

W poniedziałek rano uczniowie zostali zabrani razem z innymi Polakami ewakuowanym z Izraela przez wojskowy samolot.

ZOBACZ TEŻ: Samoloty z ewakuowanymi Polakami wylądowały w Warszawie

- Około 4 nad ranem wylecieliśmy z lotniska. Przed 7 byli w Warszawie – powiedział dyrektor.

Po uczniów przyjechał bus zapewniony przez urząd miasta, za co Andrzej Wojtaszek dziękuje prezydentowi Chełma. A także za to, że był w stałym kontakcie z Ministerstwem Spraw Zagranicznych i monitorował sprawę.

15-letni Miłosz Lipczuk mówił przed kamerą TVN24, że gdy zobaczył na lotnisku rodziców, poczuł ogromną ulgę, a pierwsze słowa, jakie padły to było "dobrze, że już jesteś, dobrze, że to się tak skończyło"

- Naprawdę mało brakowało, abyśmy nie wrócili. Taka jest prawda – powiedział.

Jego 16-letni kolega, Seweryn Szarpak, opowiadał natomiast o momencie, gdy był w schronie.

- Czułem panikę. Po komunikacie w języku hebrajskim ludzie zaczęli biec. My tak samo. Nie wiedziałem, jak to się skończy. W schronie niektórzy ludzie płakali, niektórzy się denerwowali, inni się modlili. To były dla nas ciężkie chwile – mówił.

18-letnia Aleksandra Bednarek opowiadała o ogromnej panice.

- To emocje nie do opisania. W każdej chwili mógł zacząć się atak na lotnisko. Myślę, że każdy był przerażony i myślał o tym, jak uciec z Izraela – gdziekolwiek, już nie wspominając o Polsce. Jak w naszym przypadku – powiedziała.

Stwierdziła, że gdy dowiedziała się o samolocie, który po nich leci, poczuła, jak wszyscy, ogromną ulgę, aczkolwiek nie do końca.

- Zdawaliśmy sobie sprawę, że w każdej chwili może zacząć się atak na lotnisko i samolot może nie zdążyć nas zabrać. Jak już wsiedliśmy, emocje opadły – mówiła.

I tak jak wszyscy powtarza, że poza tym, co przeżyli na lotnisku, wyjazd był bardzo udany. Poznali wiele ciekawych miejsc i ludzi.