Dlaczego niektóre rasy psów mają skłonność do wycia, a inne nie? Tą sprawą zajęli się naukowcy z Uniwersytetu Budapeszteńskiego. Okazało się, że odpowiada za to genetyka. Im dana rasa bliższa jest wilkom, tym częściej stosuje ten środek ekspresji. Badacze opublikowali nagranie z przebiegu eksperymentu. Jest czego posłuchać.
Węgierska behawiorystka Fanni Lehoczki zaobserwowała, że jej husky syberyjski o imieniu Bizsu często wyje. Postawiła sobie pytanie:, dlaczego niektóre psy są skłonne do wycia, a inne nie. Lehoczki i jej zespół z Uniwersytetu Budapeszteńskiego (ELTE) eksperymentowi poddali 68 psów reprezentujących 28 ras, i to bardzo się między sobą różniących, w tym takie jak shiba-inu, husky syberyjski, alaskan malamute, pekińczyk, bulterier.
Jak psy reagują na wycie wilków
Badanie polegało na tym, że poszczególnym psom puszczano trzyminutowe nagranie wilczego wycia i obserwowano ich reakcje. Wnioski naukowcy opublikowali w czasopiśmie "Communications Biology". A nagraniem podzielili się ze światem.
Lechoczki podkreśliła, że naukowcy wypatrywali w badanych psach jednocześnie "zachowań związanych ze stresem, takich jak ziewanie, otrzepywanie się, oblizywanie pyska, drapanie się". - Głównym odkryciem było to, że rasa ma znaczenie. A dokładniej, że te rasy, które są genetycznie bliższe wilkom, są bardziej skłonne do reagowania wyciem, a także okazują więcej sygnałów stresowych niż psy, które są mniej spokrewnione z wilkami - wyjaśniła badaczka.
Zastrzegła przy tym, że działo się tak w przypadku psów starszych niż pięcioletnie. Wśród młodszych psów nie zauważono różnicy między rasami. Ten aspekt jest zatem jeszcze do zbadania.
Zaobserwowano też, że częściej od innych psów wyciem reagowały wykastrowane samce. - Są bardziej bojaźliwe, więc ten wynik zdaje się sugerować, że wycie psa może też oznaczać: boję się, nie podchodź bliżej - zauważyła Lehoczki.
Wpływ udomowienia psów na "informacje zakodowane w wyciu wilka"
Uzyskane wyniki naukowcy uznali za potwierdzające tezę, że "starsze rasy, ze względu na swoje pokrewieństwo genetyczne, mogą lepiej przetwarzać informacje zakodowane w wyciu wilka". - Podczas udomowienia znaczenie tego wezwania do spójności grupy i wezwania terytorialnego spadło, ponieważ psy zostały niejako wepchnięte w ludzkie społeczeństwo i w grupę ludzką, nie muszą utrzymywać stada jak w przypadku wilków - wyjaśniał inny z badaczy, Tamas Farago.
"Nasze odkrycia są jednymi z pierwszych, które wskazują, że udomowienie może zmienić sposób, w jaki zwierzęta przetwarzają wokalizacje innych osobników i reagują na nie. Ostatecznie może to pomóc nam lepiej zrozumieć ewolucję komunikacji głosowej" - podsumowali naukowcy.
Źródło: Science Alert, Reuters
Źródło zdjęcia głównego: Adobe Stock