Zarówno psy, jak i wilki w poszukiwaniu jedzenia nie korzystają tylko z węchu, lecz także z pamięci. W czasie kilku eksperymentów przeprowadzonych przez austriackich naukowców oba gatunki lepiej radziły sobie z lokalizowaniem pożywienia, gdy wcześniej widziały, jak człowiek je przed nimi chowa.
Dotychczasowe badania sugerowały, że psy domowe i wilki wykazują tak zwaną obserwacyjną pamięć przestrzenną. Dzięki niej pamiętają, gdzie ktoś inny ukrył zapasy pokarmu i dzięki temu do nich docierają. Jak podkreślają autorzy badania, to znany mechanizm, jednak wciąż zagadkowy i niewiele było wiadomo na temat tego, ile informacji oba te gatunki są w stanie zapamiętać. Nie zbadano również, czy pomiędzy wilkami i psami istnieją jakieś różnice w tej umiejętności.
Aby to sprawdzić, wykonano trzy eksperymenty, które przeprowadzono w latach 2009-2014. Brało w nich udział dziewięć dziko żyjących wilków i osiem psów. Specjaliści testowali zdolność każdego zwierzęcia do odnalezienia czterech, sześciu lub ośmiu skrzynek z jedzeniem. Część zwierząt widziała moment ukrywania skrzynek przez człowieka w 130 lokalizacjach, a przed resztą zostało to ukryte.
Te zwierzęta, które widziały, jak człowiek chowa jedzenie, szybciej docierały do pożywienia i znajdowały więcej skrzynek.
Nie tylko węch
Sugeruje to, że zwierzęta w pierwszej kolejności nie kierowały się węchem, ale pamięcią. Zdaniem naukowców stanowi to kolejny dowód potwierdzający tezę, że oba gatunki mają obserwacyjną pamięć przestrzenną.
- Zmysł węchu jest bardzo ważny, ale używanie nosa kosztuje dużo energii - powiedziała Friederike Range, profesor z Uniwersytetu Medycyny Weterynaryjnej w Wiedniu i jedna z autorek badania. - Wygląda na to, że w większości przypadków, jeżeli zwierzęta mają wskazówkę wizualną, najpierw skorzystają z niej - dodała.
Wilki były lepsze
Niezależnie od tego, czy zwierzęta widziały moment ukrywania jedzenia, czy nie, wilki radziły sobie ze znajdowaniem skrzynek znacznie lepiej od psów. Badacze uważają, że może to wynikać nie tyle z różnego poziomu obserwacyjnej pamięci przestrzennej, ale raczej z różnic w innych cechach, takich jak wytrwałość i motywacja związana z jedzeniem. "Chociaż udomowienie prawdopodobnie wpłynęło na wiele cech psów i ich gotowość do przystosowywania się do trybu życia, jaki prowadzą ludzie, to wyniki naszego badania pokrywają się z wcześniejszymi ustaleniami sugerującymi, że zdolności poznawcze psów i wilków nie różnią się zbytnio" - podsumowują autorzy publikacji.
Artykuł opisujący badanie ukazał się 13 września w piśmie "PLOS ONE".
Źródło: PAP, washingtonpost.com, journals.plos.org