Amerykański Lodowiec Columbia to ciekawy przykład dla naukowców i osób zainteresowanych procesami, jakim podlegają lodowce. Można je obserwować w stosunkowo krótkim czasie 25 lat - tyle potrzebowało czoło Kolumbii, żeby cofnąć się o 20 km i podzielić na dwie odnogi. Te zmiany uznano za jedne z najbardziej dynamicznych na świecie.
Znajdujący w amerykańskiej Alasce Lodowiec Columbia zaczyna się na wysokości 3,050 m n. p. m. i schodzi zboczem pasma górskiego Chugach wąskim wylotem do Zatoki Księcia Williama.
Kiedy brytyjcy odkrywcy badali go w 1794 roku, jego skraj sięgał na południe aż do północnego skraju Heather Island, małej wyspy w Zatoce Columbia. Lodowiec utrzymała się w tym rejonie do 1980 roku, kiedy to rozpoczął się jegoszybki odwrót, która trwa do dziś.
Satelita zarejestrował zmiany
Dwie grafiki, stworzone na podstawie fotografii pochodzących z programu Landsat 5 (satelitarnej obserwacji Ziemi prowadzonej przez NASA), pokazują stan Lodowca Columbia w roku 1986 i 25 lat później - w 2011 r.
Jasnoniebieski kolor na nich oznacza śnieg i lód, roślinność jest zielona, chmury mają barwę białą lub jasnopomarańczową, a otwarty ocean granatową. Brązowy kolor to odsłonięte podłoże skalne. Na zdjęciu z 2011 r. widać więcej śniegu, bo zostało zrobione w maju, natomiast to z 1986 - w lipcu.
Na późniejszej fotografii dobrze widać, jak przez 25 lat przesunęło się czoło lodowca. W 1986 roku znajdowało się zaledwie kilka kilometrów na północ od Heather Island. W 2011 r. ta odległość wynosiła już ponad 20 kilometrów.
Cofnął się i podzielił
Cofając się, lodowiec także w znacznym stopniu się rozpuszczał - świadczą o tym pasma odsłoniętej skały widoczne na późniejszym zdjęciu. Według naukowców, od 1980 r. lodowiec stracił około połowy swojej całkowitej grubości i objętości.
Lodowce zbierają różne osady i skały z powierzchni ziemi, które gromadzą się i osadzają się na ich skrajach, tworząc moreny. Morena czołowa Lodowca Columbia to płytki podwodny grzbiet. Na zdjęciu z 2011 r. wiadać, że zatrzymuje on swobodny dryf lodowych gór i odłamków, które nie mogą przez niego przepłynąć.
Podczas procesu cofania się lodowca zmienił się także odpływ wody z jego czoła. Osady posłużyły za linię podziału pomiędzy główną i zachodnią gałęzią lodowca.
Autor: js/mj / Źródło: NASA/Earth Observatory