Miód - rodzaje i właściwości

Skrystalizowany miód to nadal dobry miód.

Miód ma bardzo wiele właściwości prozdrowotnych.

Miód w formie płynnej nazywany jest patoką.

Zgodnie z dyrektywą Unii Europejskiej 2001/110/WE miód jest naturalnie słodką substancją produkowaną przez pszczoły Apis mellifera z nektaru roślin lub wydzielin żywych części roślin, lub wydzielin owadów wysysających żywe części roślin, zbieranych przez pszczoły, przerabianych przez łączenie specyficznych substancji z pszczół, składanych, odwodnionych, gromadzonych i pozostawionych w plastrach miodu do dojrzewania.

Kiedy miód jest płynny, nazywa się go patoką. Kiedy się skrystalizuje do postaci zestalonej, nazywa się go krupcem. Zanim dobry miód się skrystalizuje, powinno minąć około od trzech do czterech miesięcy.

Miody akacjowe i spadziowe mogą być w stanie płynnym nawet przez rok. Jeżeli chcesz, aby skrystalizowany miód ponownie stał się patoką, włóż słoik z krupcem do wody o temperaturze 40 st. Celsjusza. Woda nie powinna być cieplejsza, ponieważ źle wpłynie to na miód.

Żeby powstał miód, pszczoły muszą zapylić kwiaty i pobrać nektar. Jedna pszczoła przenosi bardzo małą (z ludzkiej perspektywy) porcję nektaru - zaledwie 40-50 mg. Następnie zanoszą nektar do ula. Jak pszczoły robią miód? Już podczas transportu nektaru do ula nektar jest rozrzedzany i wzbogacany o enzymy i kwasy organiczne pszczoły.

Po dotarciu do ula pszczoły składają nektar do plastrów z wosku. Wtedy do akcji wkraczają pszczoły robotnice, które przetwarzają nektar na miód - usuwają z nektaru wilgoć, dzięki czemu substancja gęstnieje, oraz dochodzi do rozkładu cukrów złożonych na cukry proste.

Kiedy proces dojrzewania miodu zostanie ukończony, pszczelarz ubrany w specjalny kombinezon wyjmuje z ula plastry wypełnione miodem i wkłada je do wirówki. Po odwirowaniu miód jest filtrowany i przelewany do słoików. Pamiętaj, żeby kupować miody ze sprawdzonego źródła.

Są to męskie komórki rozrodcze produkowane przez rośliny. Pszczoły przenoszą go do ula w zagłębieniach tylnych nóg. Na miejscu umieszczane są przez pszczoły robotnice w komórkach plastra. Tam przechodzi proces fermentacji i staje się pierzgą, która jest podstawowym pożywieniem pszczelej rodziny.

W miodzie znajdują się glukoza i fruktoza (czyli cukry proste), białka, enzymy, kwasy organiczne, witaminy, barwniki i olejki eteryczne. Miód dzieli się na miód nektarowy i spadziowy. Rodzaje miodu zależne są od tego, z jakich roślin pszczoły zebrały nektar, spadź i pyłek kwiatowy.

To miód powstający z nektaru krzewów manuki (Leptospermum scoparium), które rosną głównie w południowo-wschodniej Australii i Nowej Zelandii. Jest gęsty i ma ciemnobursztynową barwę. Ma też dość intensywny, określany jako ziołowy, oleisty, kwiatowy smak. Miód manuka ma też działanie przeciwdrobnoustrojowe, co może przyczynić się do skuteczniejszego leczenia między innymi ran czy owrzodzeń.

Pozyskiwany jest z kwiatów facelii. To miód nektarowy, który ma jasną, żółtą barwę i kwaskowy, słodki smak oraz lekko ziołowy aromat. Polecany jest przy nieżycie żołądka i przeziębieniach.

Wytwarzany jest przez pszczoły z zebranej z drzew i roślin rolniczych wydzieliny, którą produkują mszyce i czerwce. W sklepach znaleźć można miody ze spadzi iglastej i liściastej. W zależności od jego rodzaju będzie się różnił również kolor miodu - od ciemnobrązowego do ciemnozielonego. Miód spadziowy jest gęstszy od nektarowego. Miód spadziowy działa bakteriobójczo, antyseptycznie, przeciwzapalnie i wykrztuśnie. Wspomaga też system odpornościowy człowieka.

Otrzymywany jest z nektaru gryki zwyczajnej. Możesz rozpoznać go po ciemnej barwie. Po krystalizacji staje się brązowy i gruboziarnisty. Ma silny zapach kwiatu gryki i ostry, lekko piekący posmak. Polecany jest przy miażdżycy, chorobie wieńcowej i nadciśnieniu tętniczym. Wzmacnia układ odpornościowy i stosowany jest przy schorzeniach układu krążenia.

To jeden z najpopularniejszych miodów w Polsce. Powstaje z kwiatów rzepaku. Patoka ma słomkową barwę. Szybko jednak ulega krystalizacji i wtedy przybiera biały albo kremowy kolor i mazistą strukturę. Pachnie kwiatem rzepaku. Smakuje delikatnie, z odrobiną goryczki. Jest pomocny w leczeniu wątroby, trzustki, nerek, układu pokarmowego, wrzodów żołądka i dwunastnicy. Obniża ciśnienie tętnicze krwi, wyrównuje niedobory potasu i przyspiesza gojenie ran i pęcherzy.

Powstaje z kwiatów malin. Nie jest on często spotykany, ponieważ okres kwitnienia malin jest dość krótki. Miód ma złocisty kolor. Czasami dodawane są do niego owoce malin, żeby nadać mu malinowy kolor. W słodkim i przyjemnym smaku można wyczuć lekką kwaskowatość. Miód malinowy ma działanie rozgrzewające, antyseptyczne i przeciwgorączkowe. Polecany jest między innymi przy przeziębieniach, schorzeniach dróg oddechowych, nieżycie żołądka.

Pozyskiwany jest z kwiatów robinii akacjowej, nazywanej też fałszywą akacją. Patoka jest bezbarwna lub jasnożółta. Krystalizuje się powoli i ostatecznie ma kremowe zabarwienie. Ma wyraźnie słodki smak. Jest zalecany między innymi przy leczeniu zaburzeń przewodu pokarmowego i układu trawiennego. Ułatwia zasypianie.

Miód ten powstaje z kwiatów nawłoci pospolitej (mimozy, złotej dziewicy). Jest kwaśnosłodki w smaku i zapachu, a kiedy skrystalizuje się staje się mętny i ma jaśniejszy kolor. Ma wysoką aktywność antybiotyczną. Polecany jest między innymi przy schorzeniach dróg moczowych, pęcherza, kamicy nerkowej i zpaleniu jelit. Pomocny jest przy leczeniu kataru, grypy, przeziębień i biegunek.

Powstaje z nektaru kwiatów wrzosu zwyczajnego. Patoka ma herbaciane zabarwienie i galaretowatą strukturę. Szybko się krystalizuje i staje się żółtopomarańczowy lub brunatnoczerwony. Pachnie wrzosem. Jest lekko słodki, ale też goryczkowaty. Zalecany jest między innymi przy chorobach dróg moczowych, prostaty, kamicy nerkowej i zapaleniach jelit oraz biegunkach.

To jeden z najbardziej powszechnych miodów w Polsce. Powstaje z nektaru lipy szerokolistnej i drobnolistnej. Patoka ma złotożółtą lub zielonkawożółtą barwę. Po krystalizacji staje się żółtopomarańczowy lub brunatny. W smaku czuć aromat kwiatu lipy i gorzkawy posmak. Działa przeciwgorączkowo, wykrztuśnie, antyseptycznie, napotnie, nasennie, obniża gorączkę. Pomaga też w leczeniu grypy i przeziębienia.

Powstaje z wielu roślin miododajnych, które kwitną w tym samym czasie. Ma jasny kolor i przyjemny zapach. W smaku jest łagodny. Wspomaga mięsień sercowy, pomocny jest między innymi przy chorobach wątroby, polecany przy leczeniu grypy i przeziębień.

W ulu znajdować może się kilkanaście ramek z miodem. Jednak trzeba pamiętać, że nie wszystkie ramki można pszczołom zabrać. Ramki, na których jest czerw, wracają do ula. W ulu powinien zostać też zapas pokarmu. Ilość pozyskiwanego miodu z ula zależy więc od wielkości ula.

Tak, uważa się, że miód ma działanie prozdrowotne i odżywcze. Od wieków stosowany jest w medycynie ludowej. Wzmacnia układ odpornościowy. Dlatego miód polecany jest często na przeziębienie. Miód ma też udowodnione działanie antybakteryjne.

Miód jest zdrowy, ale trzeba pamiętać o tym, że łyżeczka miodu waży 12 gramów i dostarcza prawie 40 kcal. To ważna informacja dla osób, które są na diecie redukcyjnej i osób chorych na cukrzycę.

Pamiętaj, żeby przechowywać miód w dokładnie zamkniętym słoiku lub innym naczyniu. Staraj się też chronić go przed światłem, ponieważ duża ilość światła wpływa niekorzystnie na jakość miodu. Miód się nie psuje, a krystalizacja jest naturalnym procesem.

Autor: aw / Źródło: Polski Związek Pszczelarski, Farmacja Współczesna, Rolniczy Magazyn Elektroniczny, Lasy Państwowe