Łańcuch życia – co to takiego i na czym polega?

Łańcuch życia (przeżycia) to umowna nazwa stosowana w ratownictwie medycznym dotycząca czynności, które należy wykonać przy zatrzymaniu krążenia.

Łańcuch życia składa się z czterech ogniw (kroków), których wykonanie może uratować komuś życie.

Jednym z ogniw łańcucha życia jest wezwanie służb ratunkowych, których zadaniem będzie wykonanie ostatniego, bardzo istotnego kroku w procesie ratowania życia poszkodowanej osobie.

Łańcuchem życia nazywana jest również akcja ratownicza odbywająca się nad wodą, której celem jest szybkie znalezienie tonącej osoby.

Łańcuch życia to określenie stosowane w medycynie ratunkowej dotyczące działań, które są wymagane do przeprowadzenia skutecznej resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Łańcuch przeżycia składa się z czterech ogniw, z których każde odpowiada konkretnej czynności wykonywanej przez osobę dorosłą w celu udzielenia pierwszej pomocy osobie z nagłym zatrzymaniem krążenia. Trzy pierwsze kroki może wykonać każdy, natomiast czwarty etap przeprowadzają już ratownicy pogotowia. Szacuje się, że zastosowanie czynności z zakresu pierwszej pomocy zwanych łańcuchem życia zwiększa szanse na przeżycie osoby poszkodowanej nawet o 50-70 proc.

Cztery ogniwa tworzące łańcuch życia to czynności, które mogą uratować komuś życie. Warto je znać i nie bać się ich zastosować, gdy wymaga tego sytuacja. Każde działanie z zakresu pierwszej pomocy ma znaczenie, warto jednak pamiętać o zachowaniu spokoju i wezwaniu pogotowia.

Łańcuch życia składa się z następujących kroków:

Wczesne rozpoznanie i szybkie wezwanie pomocy

Pierwszym ogniwem łańcucha przeżycia, a tym samym najważniejszym krokiem w udzielaniu pierwszej pomocy, jest szybkie rozpoznanie zagrożenia dla życia oraz wezwanie służb ratowniczych.

Szybkie rozpoczęcie resuscytacji krążeniowo oddechowej

Ten krok ma na celu zwiększenie szansy na przeżycie osoby poszkodowanej. Jeżeli poszkodowany nie oddycha, należy położyć go na plecach, na twardym podłożu i odsłonić klatkę piersiową. Następnie ułożyć splecione dłonie na środku klatki piersiowej i uciskać ją rytmicznie 30 razy po czym wykonać dwa oddechy ratunkowe metodą usta-usta. Czynność powtarzać do czasu przyjazdu karetki lub momentu, w którym poszkodowany sam zacznie oddychać.

Wczesna defibrylacja (AED)

Jeżeli w pobliżu zdarzenia znajduje się automatyczny defibrylator zewnętrzny (AED), należy jak najszybciej go użyć. Tego typu urządzenia coraz częściej pojawiają się w miejscach publicznych takich jak stacje benzynowe, lotniska, hipermarkety czy dworce. Defibrylator zewnętrzny (AED) po uruchomieniu instruuje, jak powinien zostać użyty, by wykonać skuteczną resuscytację.

Szybkie wdrożenie opieki poresuscytacyjnej

Ostatnie ogniwa łańcucha życia to wdrożenie zaawansowanych zabiegów resuscytacyjnych i właściwa opieka poresuscytacyjna, które wykonywane są przez ratowników pogotowia. Specjalistyczna i fachowa opieka poresuscytacyjna odbywa się zarówno na miejscu zdarzenia, jak i podczas transportu poszkodowanego do szpitala.

Pominięcie któregoś kroku, czyli przerwanie łańcucha życia może doprowadzić do śmierci osoby poszkodowanej.

Łańcuchem lub sznurem życia jest nazywana również czynność wykonywana przez grupę ludzi w celu znalezienia osoby tonącej. Łańcuch życia w wodzie polega na zebraniu grupy ochotników, który łapią się za ręce tworząc sznur i idą wzdłuż linii brzegowej przeszukując dno zbiornika wodnego. W tego typu akcjach ratunkowych mogą brać udział wyłącznie dorosłe osoby, które umieją pływać. Utworzenie sznura życia pozwala w szybki i dokładny sposób zbadać dno kąpieliska i odnaleźć tonącą osobę.

Autor: red. / Źródło: zpe.gov.pl