Tu zajeżdżam, parkuję, czekam. Podjeżdża auto, starszy człowiek w środku rozpoznaje mnie, kiwa, mam jechać za nim.

Jadę więc, nie wiedząc, co z tego wszystkiego może wyniknąć. Nie mam róży, czymkolwiek ona jest, ale ostatnio pojawiły się u mnie problemy z bezsennością. Może kobiety będą w stanie mi pomóc.

Nie ma drewnianej chatki, ziół suszących się nad kominkiem, czarnego kota, zasuszonej żmii, półek zastawionych słoikami z podejrzanymi substancjami. Jest za to pralka, która właśnie zaczyna wirować, czajnik elektryczny, stół, a na nim pierniki toruńskie i kupione w sklepie ciasto, i cała masa tematów do omówienia. Oczywiście po kaszubsku.

Panie są dwie, jedna – Maria, ma chyba ze sto lat, druga – Gabriela, nieco młodsza. Nie zgadzają się na ujawnienie nazwisk, nagrywanie kamerą czy robienie zdjęć. Wkrótce dowiem się dlaczego.