"W ciągu 51 dni od urodzenia widziałam swojego syna dwa razy. To jest po prostu wręcz nieludzkie"

Marta nie widziała swojej Alicji przez siedem tygodni. Przyznaje, że dopiero niedawno poczuła, że jest mamą. - Ala się urodziła w całkiem niezłym stanie, ale trafiła od razu na oddział intensywnej terapii do inkubatora. Spędziła w szpitalu trzy miesiące. Byłyśmy razem przez połowę tego czasu, ale przez półtora miesiąca był już całkowity zakaz odwiedzin – opowiada. Uważa, że to wręcz nienaturalne, że matka może nie mieć dostępu do dziecka. – Bardzo się bałam, że nie nawiążemy więzi, że coś jej się stanie – dodaje.

- To już było ponad moje siły. Nic już nie może być gorszego - mówi Michalina. Kiedy Antoś leżał w szpitalu, nie mogła go odwiedzić. – Na 10 minut nawet nie mogę do niego zajrzeć, tylko spojrzeć, jak się on ma, jak wygląda? – dziwi się. Informację o śmierci dziecka otrzymała przez telefon. - Nie mogłam się z nim pożegnać. Zostało mi to odebrane, nie miałam możliwości dotknąć. Dopiero 27 marca go zobaczyłam w trumnie - wspomina.

- W ciągu 51 dni od urodzenia widziałam swojego syna dwa razy – mówi Paulina. Opuszczenie szpitala bez dziecka, jak twierdzi, jest jedną z największych tragedii matek. – To jest po prostu wręcz nieludzkie. Człowiek rodzi dziecko i nie może go przytulić, nie może być przy nim. To jest niewyobrażalne – podkreśla. Kobieta wspomina, że najgorsze były wieczory. – Nie ma na to słów. Można urodzić dziecko i nie być przy nim? – dodaje.

OGLĄDAJ TVN24 W INTERNECIE

- Stoję przy inkubatorze i próbuję jeszcze na nią popatrzeć – mówi Dorota Darmosz-Bartol. Ten widok to najważniejsze minuty w ciągu całej doby. Każdego dnia malutka Ala walczy o życie. Urodziła się pod koniec sierpnia, w 26. tygodniu ciąży. Od niemal samego początku, przez niemal całą dobę, w szpitalu jest sama. - Z rana dzwonię do koordynatora i wtedy się dowiaduję, czy jest dla mnie miejsce wolne – tłumaczy Darmosz-Bartol.

Jeżeli miejsce się znajdzie, mama może być przy córce, ale tylko przez 30 minut. Ojciec widział dziewczynkę jedynie dwa razy. – To było 10 minut, gdzie z wrażenia, widząc maleństwo 800 gramów, popłakałem się – przyznaje Paweł Bartol.

Taka jest decyzja dyrekcji szpitala w Poznaniu, ale też w wielu innych placówkach w Polsce, które w obawie przed koronawirusem zamykają drzwi przed rodzicami.

- Słyszymy o Poznaniu, Szczecinie, Lublinie, o Krakowie, o mniejszych i większych miejscowościach – mówi Iwona Adamska z fundacji "Rodzić po Ludzku". Czasami to całkowity zakaz odwiedzin.

Mama bliźniaków w mediach społecznościowych opowiada, że wchodzi tylko przez drzwi główne, wrzuca mleko do lodówki i wychodzi. Dzięki znajomej pielęgniarce na oddziale ma jakiekolwiek zdjęcia dzieci. "Nie wiem czy płaczą, czy dobrze się czują, czy tęsknią. A tęsknią na pewno. Chłopcy przez całą ciążę byli razem w moim brzuchu, po porodzie zostali rozdzieleni, a potem oddzieleni ode mnie” – zwraca uwagę. Kobieta ze strachu przed reakcją ze strony szpitala nie podaje nawet, w jakiej miejscowości leżą chłopcy. W obronie ich praw staje fundacja "Rodzić po Ludzku".

- Panie ministrze, prosimy umożliwić stały kontakt dziecka z przynajmniej jednym rodzicem opiekunem na wszystkich oddziałach szpitalnych – apeluje do Adama Niedzielskiego przedstawicielka fundacji Iwona Adamska. Fundacja chce, by dyrekcja żadnego szpitala nie mogła wydać decyzji o zakazie odwiedzin tych najmłodszych, aby sytuacja w całym kraju była regulowana odgórnie. Petycja w obronie noworodków trafiła do Ministerstwa Zdrowia.

Rozłąka, jak podkreślają eksperci, ani dziecku, ani rodzicowi nie pomaga. – Było takie badanie, że dzieci nieprzytulane częściej chorowały czy częściej umierały. Zaczyna czuć się bezpiecznie tylko wtedy, gdy obok jest opiekun, a tym opiekunem jest matka, której zapach dziecko czuje, której skórę dziecko czuje – tłumaczy psycholog Magdalena Chorzewska.

Żadna aparatura ani najlepsi specjaliści nie są w stanie zastąpić miłości - apelują rodzice. - Pielęgniarki zauważały, że kiedy jesteśmy, podnoszą się parametry życiowe dziecka. Dałem palec córce, ona zaciskała rączkę i saturacja zwiększała się z 89-90 do 94-97 – zwraca uwagę Paweł Bartol.

- Rodzic, zgodnie z ustawą o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, ma prawo zajmować się swoim dzieckiem przez całą dobę, co gwarantuje mu także Europejska Karta Praw Dziecka – mówi Iwona Adamska. Pod petycją do ministerstwa podpisało się ponad 112 tysięcy obywateli. Jednak stanowisko resortu od marca pozostaje niezmienne - czytamy w poniedziałkowej wiadomości przesłanej redakcji "Polski i Świata".

"(…) w przypadku wystąpienia zagrożenia epidemicznego, korzystanie z praw pacjenta, w tym również prawa do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej może zostać ograniczone (…)" – informuje ministerstwo. Decyzję o izolacji, jeśli to konieczne, może podejmować dyrektor szpitala.