Co z superanomalią, która podgrzewa Pacyfik? Nowe prognozy dotyczące El Nino

Na Pacyfiku utrzymuje się anomalia El Nino, kształtująca pogodę w ogromnej części świata od czerwca 2023 roku. Jest ona po części odpowiedzialna za rekordy temperatury powietrza i wód, które padają w ostatnich miesiącach. Według Światowej Organizacji Meteorologicznej (WMO) oraz amerykańskiego Centrum Prognozowania Klimatu, mamy do czynienia z jedną z najsilniejszych anomalii, jakie dotychczas zaobserwowano. Wszystko wskazuje jednak na to, że super-El Nino się kończy.

Jak poinformowała w środę Japońska Agencja Meteorologiczna (JMA), istnieje 80-procentowe prawdopodobieństwo, że El Nino zakończy się w trakcie wiosny na półkuli północnej. W marcu temperatura powierzchni wód na wschodnim Pacyfiku była o 1,2 stopnia Celsjusza wyższa niż średnia, ale o 0,6 st. C niższa w porównaniu z lutym. Temperatury podpowierzchniowe były jednak poniżej normy, a aktywność wiatru - zbliżona do normalnej. Te warunki oceaniczne i atmosferyczne nad równikowym Pacyfikiem wskazują, że warunki El Nino stopniowo słabną.

Co przyniosą kolejne miesiące? Według prognoz JMA, aktywność wiatru na zachodnim i środkowym Pacyfiku latem będzie się stopniowo zwiększać, co spowoduje wpływanie zimnych wód z głębin oceanu na jego powierzchnię. Gdy na półkuli północnej będzie trwało lato, na 50 proc. pojawi się La Nina, a więc odwrotność El Nino.

El Nino to anomalia pogodowa, która występuje na Oceanie Spokojnym. Zjawisko to wiąże się z osłabieniem pasatów, czyli stałego wiatru wiejącego w strefie międzyzwrotnikowej, oraz ociepleniem powierzchni wody w strefie równikowej. O anomalii La Nina mówimy natomiast w sytuacji, w której temperatura powierzchni Pacyfiku w okolicach równika jest niższa od przeciętnej. Wpływa na to wzmożona aktywność pasatów, które wydobywają chłodne wody głębinowe na powierzchnię oceanu.