Mija pół wieku od startu Misji Apollo 8, kiedy to astronauci po raz pierwszy okrążyli Księżyc. Misja dowiodła też, że lądowanie na Księżycu jest możliwe.
Misja Apollo 8, czyli druga misja załogowa w ramach programu Apollo, rozpoczęła się 21 grudnia 1968 roku. Trwała sześć dni, trzy godziny i 42 sekundy. Zorganizowała ją amerykańska agencja kosmiczna NASA. To pierwsza misja kosmiczna, podczas której ludzie opuścili orbitę okołoziemską, okrążyli Księżyc i zobaczyli Ziemię z perspektywy niemal 400 tysięcy kilometrów.
Transmisja z widokiem na Księżyc
Statek kosmiczny wszedł na orbitę okołoksiężycową poranku 24 grudnia. Astronauci okrążali Księżyc w ciągu kolejnych 20 godzin. W tym czasie robili zdjęcia - w tym najsłynniejsze zdjęcie Ziemi wschodzącej zza Księżyca - i poszukiwali ewentualnych miejsc do lądowania. Podczas transmisji telewizyjnej w Wigilię Bożego Narodzenia odczytali fragmenty Księgi Rodzaju. Była to pierwsza telewizyjna transmisja ukazująca powierzchnię Księżyca, a zarazem program o największej widowni w historii ludzkości.
Celem misji było zebranie informacji o możliwych miejscach do lądowania. Ponadto testowano procedury rakiety Saturn, statku Apollo oraz infrastruktury naziemnej. Rakieta Saturn V to wielostopniowa rakieta kosmiczna jednokrotnego użytku wykorzystywana przez NASA w programach załogowych lotów kosmicznych Apollo i Skylab. Została zaprojektowana przez zespół pod kierownictwem Wernhera von Brauna i Artura Rudolpha w instytucie Marshall Space Flight Center.
Podczas misji systemy rakiety Saturn V i statku Apollo działały prawidłowo, bez żadnych poważnych odstępstw od normy. Badający przebieg lotu technicy stwierdzili, że rakieta nośna razem ze statkiem kosmicznym osiągnęły 99,9999 procent niezawodności - pięć mało ważnych usterek na pięć milionów części.
Ten sukces ogromnie przyspieszył program. Szybko po sobie nastąpiły loty Apollo 9 (pierwsze testy modułu księżycowego na orbicie okołoziemskiej) oraz Apollo 10 (testy modułu księżycowego na orbicie okołoksiężycowej).
Załoga Apollo 8
Dowódcą misji był Frank Borman, pilotem modułu dowodzenia - James Lovell, zaś pilotem modułu księżycowego - William A. Anders. Rezerwową załogę stanowili dwaj późniejsi zdobywcy Księżyca - Neil A. Armstrong (dowódca) oraz pilot modułu dowodzenia Edwin E. Aldrin Jr. Rezerwowym pilotem modułu księżycowego był Fred W. Haise Jr, który należał później do załogi rezerwowej Apollo 11 , a poleciał pechowym Apollo 13.
Podczas wejścia w atmosferę odnotowano największą prędkość osiągniętą w tamtym czasie przez człowieka - 11,04 kilometra na sekundę.
Załoga Apollo 8 podróżowała w module dowodzenia, natomiast w misji nie brał udziału lądownik księżycowy, który nie był jeszcze gotowy. Zamiast niego poleciał więc balast.
Pierwotny plan zakładał, że misja będzie tylko testem na orbicie okołoziemskiej, jednak Amerykanie, rywalizując z ZSRR o podbój kosmosu, zmienili program na bardziej ambitny. Głównym celem całego trudnego i kosztownego programu Apollo było bowiem wykazanie supremacji ekonomicznej i technicznej USA. Amerykański pojazd przystosowano zatem do lotu wokół Księżyca, ale bez modułu księżycowego. Gdyby wydarzyła się awaria, taka jak później w przypadku Apollo 13, astronauci nie mogliby przeżyć (załogę Apollo 13 uratowały dodatkowe układy podtrzymywania życia w module.
Autor: anw/map / Źródło: PAP
Źródło zdjęcia głównego: NASA/Bill Anders