Misja Apollo 8, czyli druga misja załogowa w ramach programu Apollo, rozpoczęła się 21 grudnia 1968 roku. Trwała sześć dni, trzy godziny i 42 sekundy. Zorganizowała ją amerykańska agencja kosmiczna NASA. To pierwsza misja kosmiczna, podczas której ludzie opuścili orbitę okołoziemską, okrążyli Księżyc i zobaczyli Ziemię z perspektywy niemal 400 tysięcy kilometrów.
Transmisja z widokiem na Księżyc
Statek kosmiczny wszedł na orbitę okołoksiężycową poranku 24 grudnia. Astronauci okrążali Księżyc w ciągu kolejnych 20 godzin. W tym czasie robili zdjęcia - w tym najsłynniejsze zdjęcie Ziemi wschodzącej zza Księżyca - i poszukiwali ewentualnych miejsc do lądowania. Podczas transmisji telewizyjnej w Wigilię Bożego Narodzenia odczytali fragmenty Księgi Rodzaju. Była to pierwsza telewizyjna transmisja ukazująca powierzchnię Księżyca, a zarazem program o największej widowni w historii ludzkości.
Celem misji było zebranie informacji o możliwych miejscach do lądowania. Ponadto testowano procedury rakiety Saturn, statku Apollo oraz infrastruktury naziemnej. Rakieta Saturn V to wielostopniowa rakieta kosmiczna jednokrotnego użytku wykorzystywana przez NASA w programach załogowych lotów kosmicznych Apollo i Skylab. Została zaprojektowana przez zespół pod kierownictwem Wernhera von Brauna i Artura Rudolpha w instytucie Marshall Space Flight Center.
Podczas misji systemy rakiety Saturn V i statku Apollo działały prawidłowo, bez żadnych poważnych odstępstw od normy. Badający przebieg lotu technicy stwierdzili, że rakieta nośna razem ze statkiem kosmicznym osiągnęły 99,9999 procent niezawodności - pięć mało ważnych usterek na pięć milionów części.
Ten sukces ogromnie przyspieszył program. Szybko po sobie nastąpiły loty Apollo 9 (pierwsze testy modułu księżycowego na orbicie okołoziemskiej) oraz Apollo 10 (testy modułu księżycowego na orbicie okołoksiężycowej).
Załoga Apollo 8
Dowódcą misji był Frank Borman, pilotem modułu dowodzenia - James Lovell, zaś pilotem modułu księżycowego - William A. Anders. Rezerwową załogę stanowili dwaj późniejsi zdobywcy Księżyca - Neil A. Armstrong (dowódca) oraz pilot modułu dowodzenia Edwin E. Aldrin Jr. Rezerwowym pilotem modułu księżycowego był Fred W. Haise Jr, który należał później do załogi rezerwowej Apollo 11 , a poleciał pechowym Apollo 13.
Podczas wejścia w atmosferę odnotowano największą prędkość osiągniętą w tamtym czasie przez człowieka - 11,04 kilometra na sekundę.
Załoga Apollo 8 podróżowała w module dowodzenia, natomiast w misji nie brał udziału lądownik księżycowy, który nie był jeszcze gotowy. Zamiast niego poleciał więc balast.
Pierwotny plan zakładał, że misja będzie tylko testem na orbicie okołoziemskiej, jednak Amerykanie, rywalizując z ZSRR o podbój kosmosu, zmienili program na bardziej ambitny. Głównym celem całego trudnego i kosztownego programu Apollo było bowiem wykazanie supremacji ekonomicznej i technicznej USA. Amerykański pojazd przystosowano zatem do lotu wokół Księżyca, ale bez modułu księżycowego. Gdyby wydarzyła się awaria, taka jak później w przypadku Apollo 13, astronauci nie mogliby przeżyć (załogę Apollo 13 uratowały dodatkowe układy podtrzymywania życia w module.
Autor: anw/map / Źródło: PAP
Źródło zdjęcia głównego: NASA/Bill Anders