Karol III na tronie Wielkiej Brytanii. Jakim królem będzie? Co o nowym władcy sądzą Brytyjczycy?

73-letni Karol jest najstarszym monarchą wstępującym na tron w brytyjskiej historii. Dwór królewski przekazał, że nowy król będzie nosił imię Karol III. Karol, który przejął tron w chwili śmierci swojej matki Elżbiety II, mógł przyjąć jako król inne imię, co w przeszłości robili już niektórzy monarchowie. Jego wszystkie imiona to Karol Filip Artur Jerzy - mógł zdecydować się na użycie każdego z nich.

Karol zostanie oficjalnie ogłoszony nowym królem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w ciągu 24 godzin od śmierci Elżbiety II. Zgodnie z tradycją, taka uroczystość ma miejsce w St James's Palace w Londynie, w obecności Rady Akcesyjnej - grupy byłych posłów, urzędników państwowych, komisarzy Wspólnoty Narodów i Lorda Burmistrza Londynu. Prawo do zasiadania w Radzie ma teoretycznie ponad 700 osób, w ostatnim jej posiedzeniu, w 1952 roku, udział wzięło 200 osób.

Podczas posiedzenia śmierć królowej zostanie oficjalnie ogłoszona przez Lorda Przewodniczącego Tajnej Rady, obecnie funkcję tę pełni posłanka Penny Mordaunt. Później Rada przechodzi do modlitwy i wychwalania zasług zmarłego monarchy, a następnie deklaruje swoje oddanie nowemu. W ceremonii nie uczestniczy król.

Karol III pojawi się w St James's Palace dzień później, podczas kolejnego posiedzenia Rady Akcesyjnej. Złoży deklarację nowego króla i wypowie słowa dochowania wierności Kościołowi Szkocji. Wtedy, przy fanfarach trębaczy, z pałacowego balkonu rozlegnie się zawołanie: "Boże, chroń króla". W okolicach Hyde Parku i Tower of London wystrzelone zostaną salwy honorowe, a proklamacja ogłaszająca Karola nowym królem zostanie odczytana również w Edynburgu, Cardiff i Belfaście.

Koronacja wymaga długich przygotowań, więc jest mało prawdopodobne, aby odbyła się w ciągu najbliższych kilku tygodni, raczej mówi się o miesiącach. Królowa Elżbieta II wstąpiła na tron w 1952 roku, a koronowana została dopiero w czerwcu 1953 roku, 16 miesięcy po przejęciu władzy.

Od ponad 900 lat koronacja nowego monarchy ma miejsce w Opactwie Westminsterskim. Karol III będzie już 40. koronowanym tam władcą. Arcybiskup Canterbury nałoży na głowę Karola pochodzącą z 1661 roku złotą koronę Św. Edwarda. Korona waży ponad 2,2 kilograma, więc nowy król będzie miał ją na głowie tylko przez chwilę. Jako uroczystość państwowa, koronacja zostanie sfinansowana przez brytyjski rząd.

ZOBACZ TEŻ: "Jesteśmy dumni, że byłaś naszą królową". Brytyjska prasa pożegnała Elżbietę II

Do tej pory Karol III nosił tytuł księcia Kornwalii. W momencie śmierci królowej Elżbiety II przejął go jego syn, książę William, dotychczasowy książę Cambridge. Od teraz on oraz jego żona, księżna Kate, tytułowani są księciem i księżną Kornwalii i Cambridge. Księżną Kornwalii do tej pory była żona Karola, Camilla. Następcą brytyjskiego tronu w momencie śmierci królowej stał się syn Karola, książę William.

Gdy król abdykuje, tron po nim przejmuje następna osoba w kolejce do tronu. W tej chwili jest nią książę William. Kolejne miejsce w linii dziedziczenia zajmuje jego najstarszy syn, 9-letni książę George.

Jeśli czas spędzony jako następca tronu jest wyznacznikiem stopnia przygotowania do sprawowania władzy, to Karol III nie ma sobie równych. Z rolą monarchy oswajał się przez ponad 70 lat - tyle panowała jego matka, Elżbieta II. Karol studiował na University of Cambridge, z wykształcenia jest archeologiem. Tytuł księcia Kornwalii nosił od 1952 roku, gdy Elżbieta przejęła brytyjski tron. Odkąd osiągnął dojrzałość, Karol uczestniczył w pełnieniu obowiązków rodziny królewskiej. W 2016 roku będąca już w zaawansowanym wieku matka przekazała mu część swoich zadań, a syn w jej imieniu brał udział m.in. w zagranicznych podróżach.

Jak pisze Reuters, objęcie tronu przez Karola wzbudza wśród mieszkańców Wielkiej Brytanii mieszane uczucia. Z jednej strony dotychczasowy książę Kornwalii zawsze był doceniany m.in. za rzadką w swoim pokoleniu świadomość ekologiczną i godną stanowiska powagę, z drugiej - ma opinię bezkompromisowego i upartego. Na pewno łatwo nie będą mieć z nim przedstawiciele mediów. Karol nie ukrywa, że ceni sobie prywatność, w 2005 roku nazwał królewskiego korespondenta BBC człowiekiem "okropnym", mówił, że "nie może go znieść".

Z kolei w poświęconym jemu samemu filmie dokumentalnym stwierdził, że bycie królem to sytuacja, z której trudno wyjść zwycięsko. - Jeśli nie robisz absolutnie nic, będą na ciebie narzekać. Ale jeśli starasz się pomóc, też znajdą powody do narzekania - tłumaczył jeszcze jako księżę Karol.

Nowy monarcha przyjął imię Karola III, co oznacza, że dwóch jego poprzedników już to imię nosiło. Obaj nie najlepiej zapisali się w historii. Kim byli? Obaj Karolowie rządzili Anglią w XVII wieku. Karol I Stuart nosił tytuł król Anglii i Szkocji w latach 1625-1649. W trakcie swoich rządów władca skłócił się z parlamentem, ostatecznie doprowadzając do jego rozwiązania. Dążył do władzy absolutnej, czas, w którym sprawował samodzielne rządy, nazywany jest często jedenastoletnią tyranią. W 1642 roku wybuchła trzyletnia wojna domowa między siłami króla a Parlamentem i jego stronnikami. Zwycięsko z wojny wyszedł Parlament, a Karol I uciekł do Szkocji. Tamtejsze władze wydały go jednak Anglikom.

Król został skazany na śmierć. Wyrok wykonano w 1649 roku. Karol I był jedynym brytyjskim władcą, który został obalony przez poddanych i ścięty.

Syn Karola I, Karol II Stuart, po śmierci ojca został koronowany na króla Szkocji. Początkowo zamierzał odzyskać angielski tron, jednak jego nieliczne wojska szybko zostały rozgromione przez armię Parlamentu, a Karol uciekł do kontynentalnej Europy. Na Wyspy wrócił w 1658 roku, gdy zmarł Oliver Cromwell, lord stojący na czele przewrotu, który doprowadził do obalenia jego ojca. W Parlamencie zapanował wówczas chaos, a Karol II Stuart odzyskał władzę w Anglii. Rozwiązał dotychczasowy parlament i stworzył nowy, zdominowany przez rojalistów.

W okresie rządów Karola II Anglia doświadczyła dwóch ogromnych klęsk - Wielkiej Zarazy i Wielkiego Pożaru Londynu. Parlament miał królowi za złe wspieranie katolickiej Francji i działania odbierane jako dążenie do równouprawnienia dla katolików. Karol zmarł w 1685 roku, jego następcą został książę Yorku, Jakub.

ZOBACZ TEŻ: "Królowa powoli gasła, ale z niesłychaną godnością". Ewa Ewart o ostatnich dniach życia Elżbiety II