Gen. Zdzisław Julian Starostecki, konstruktor głowicy pocisku antyrakietowego Patriot, zmarł na Florydzie w wieku 91 lat. W historii drugiej wojny światowej zapisał się jako inicjator słynnej szarży czołgowej na niemieckie bunkry podczas bitwy o Monte Cassino.
O śmierci gen. Starosteckiego poinformowałmieszkający w Sarasocie na Florydzie jego syn Andrzej Starostecki. - Byłem przy śmierci mojego ojca, który zmarł w spokoju w objęciach swojej żony, 64-letniej Ireny. Był prawdziwym polskim patriotą, lojalnym do samego końca. Umarł kilka minut przed nadejściem nowego roku - powiedział PAP Andrzej Starostecki.
Mianowany na stopień generała brygady
Mieszkający od 1952 r. w Stanach Zjednoczonych weteran II wojny światowej, więzień łagrów, żołnierz 2. Korpusu, mianowany został na stopień generała brygady 11 listopada 2009 roku przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego.
Współtwórca rakiet Patriot
Zdzisław Julian Starostecki jako absolwent inżynierii na Stevens Institute of Technology w Hoboken w stanie New Jersey w 1960 r. dostał się do Centrum Badań Obronnych Armii USA (Defense Department Research and Development Center) w Dover w New Jersey. Pracował m.in. przy konstrukcji pocisków do dział zdolnych przenosić głowice jądrowe oraz przy budowie rakiet przeciwpancernych.
Na początku lat 80. stanął na czele 40-osobowej grupy, opracowującej radar i głowicę bojową rakiety do zwalczania celów powietrznych na znacznych wysokościach, znanej obecnie jako Patriot. Antyrakiety chrzest bojowy przeszły w trakcie operacji "Pustynna Burza" w 1991 r. w Zatoce Perskiej.
Więzień łagrów
Zdzisław J. Starostecki urodził się 8 lutego 1919 r. w Łodzi. Ten były kadet korpusu w Chełmie w czasie kampanii wrześniowej walczył w Samodzielnej Grupie Operacyjnej Polesie gen. Franciszka Kleeberga, również w jej ostatniej bitwie pod Kockiem.
W 1940 r., podczas próby przedostania się do polskich sił zbrojnych we Francji, został ujęty przez NKWD. Postawiono mu zarzut szpiegostwa na rzecz Stanów Zjednoczonych, przez co trafił na osiem lat do sowieckich łagrów na Syberii. Po próbie ucieczki Starostecki został przydzielony do kopalni złota na Kołymie, gdzie zetknął się z rozstrzelanym później Aleksandrem Swanidze, bratem pierwszej żony Stalina. Z łagru wyszedł dzięki amnestii, przewidzianej polsko-radzieckim układem z 1941 roku. Następnie dotarł do ośrodka formowania armii polskiej w Tockoje, a po ewakuacji do Iraku ukończył w 1942 roku szkołę podchorążych.
Walczył pod Monte Cassino
W walkach II Korpusu we Włoszech uczestniczył w składzie 4. pułku pancernego "Skorpion". 17 maja 1944 roku, w trakcie drugiego polskiego natarcia na Monte Cassino, pułk ten miał wesprzeć piechotę, atakującą kluczowe w systemie obrony wzgórze, nazwane Widmem. W kwietniu 1945 roku Starostecki został ciężko ranny pod Bolonią - groziła mu amputacji nogi. Został zdemobilizowany w stopniu porucznika, odznaczono go orderem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych.
Po wojnie zamieszkał w Londynie, po czym w 1952 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Starostecki, który na emeryturę przeszedł w 1987 r., działał społecznie w organizacjach polonijnych, zwłaszcza na Florydzie. gdzie mieszkał do śmierci. Ma dwóch dorosłych synów
Źródło: PAP, tvn24.pl
Źródło zdjęcia głównego: udskior.gov.pl, Globalsecurity.org