Urodzony na radzieckiej Syberii, kształcony m.in. w NRD, urodził się rok wcześniej, niż mówi oficjalna propaganda. Syn oficera Armii Czerwonej i pierwszego przywódcy totalitarnego komunistycznego państwa Korei Północnej, przejął po nim schedę w 1994 r. Rządził przez 17 lat.
Według północnokoreańskich oficjalnych źródeł państwowych Kim Dzong Il urodził się 16 lutego 1942 na górze Pektu-san w Korei Północnej. Propagowana tam legenda mówi, że gdy przyszedł na świat, choć była sroga zima, na górze zakwitły kwiaty, a "ptaki mówiły ludzkim głosem".
Tak naprawdę dyktator urodził się rok wcześniej - w 1941 roku w Związku Radzieckim, w miejscowości Wiatskoje k. Chabarowska. W tym czasie jego ojciec służył tam w Armii Czerwonej.
To nie jedyny powód, dlaczego podaje KRLD podaje inną datę urodzin. Datę zmieniono także dlatego, by bardziej pasowała do daty urodzin Kim Ir Sena - 15 kwietnia 1912 roku. Dzięki temu Korea Północna mogła w tym samym czasie świętować okrągłe urodziny obu przywódców.
Kariera w wojsku i polityce
Kim Dzong Il kształcił się krótko w szkole w NRD, następnie powrócił na Uniwersytet Kim Ir Sen w Phenianie. Był naturalnym kandydatem na następcę swojego ojca - Kim Ir Sena. Ten już w latach 70-tych przygotowywał grunt pod objęcie przez niego w przyszłości rządów. Ostatecznym potwierdzeniem ambicji ojca był zjazd Partii Pracy Korei z końca 1980 r., kiedy został wyznaczony na sukcesora i wprowadzony zarówno do prezydium Biura Politycznego, jak i do Komisji Wojskowej.
Niedługo potem Kim został członkiem Najwyższego Zgromadzenia Ludowego, przewodniczącym Komisji Wojskowej KC i od tej pory oficjalna prasa tytułowała go Jedynym Następcą. W 1990 r. był już wiceprzewodniczącym Komitetu Obrony Narodowej, rok później – naczelnym dowódcą armii w stopniu marszałka.
Komunistyczna dynastia
W 1994 roku Kim Ir Sen zmarł na atak serca, a jego syn został przywódcą Korei Północnej. W kolejnych latach nie przyjął jednak oficjalnych tytułów swojego ojca (Kim Ir Sen miał pełnię władzy - był jednocześnie premierem, prezydentem oraz przewodniczącym Partii Pracy Korei). Szefem partii został dopiero w 1998 r.
Rządy
Kim Dzong Il według oficjalnej propagandy był nazywany "Ukochanym przywódcą". Kim Ir Sen jako twórca północnokoreańskiego reżimu pozostał zaś pośmiertnie prezydentem i zwany był "Wielkim wodzem",
W rządach Kim Dzong Ila było widać kontynuację dzieła ojca. W Korei Północnej panuje głód, terror i wszechobecna bieda. Obywatele zostali pozbawieni jakiegokolwiek kontaktu ze światem. Internet i telefony komórkowe są zakazane, a media ściśle kontrolowane przez władze. Izolacja skutkuje permanentnym kryzysem gospodarczym, a co za tym idzie, masowym głodem.
Propaganda Kim Dzong Ila utrzymywała społeczeństwo w przeświadczeniu o permanentnym zagrożeniu i wojnie toczonej z zachodem. Jednym z przejawów ambicji północnokoreańskiego przywódcy w rywalizowaniu z zachodem jest program nuklearny, którym co jakiś czas straszy świat. Produkowane przez reżim rakiety Taepodong mają docelowo zagrozić większości państw regionu.
Oficjalna propaganda przypisuje Kimowi cechy niemal boskie, cała Korea pełna jest swoistych "miejsc kultu", które tworzą mit przywódcy. Jego obrazy i portrety są niemal wszędzie, w całej Korei wytworzył się silny kult jednostki, którą otacza nimb boskości. Jakakolwiek krytyka przywódcy jest nie do pomyślenia.
Opływał w luksusy
Kim Dzong Il nie stronił od luksusu. Posiadał zbiór 20 tysięcy filmów fabularnych, ponad 100 importowanych limuzyn i przez pewien czas był największym indywidualnym odbiorcą koniaku Hennessy. Był fanem Erica Claptona. Panicznie bał się latać, miał sześć luksusowych pociągów wyposażonych w telefony satelitarne, sale konferencyjne, telewizyjne i sypialnie. Pociągi zostały mocno opancerzone, a ich zabezpieczenia wzmocnione jeszcze w 2004 r. (po zamachu w Ryongchon, gdzie doszło do eksplozji pociągu, w której zginęło około 160, a rannych zostało ponad 1300 osób).
Dyktator był dwukrotnie żonaty. Z pierwszą żoną miał syna Kim Dzong Nama, z drugą Kim Jong Chula i Kim Dzong Una, który ma stać się jego następcą.
Źródło: PAP