Biało-czerwone barierki królują w Poznaniu. "To zaśmiecanie przestrzeni"

- Polska w ostatnich latach popadła w manię nadmiaru barierek, tak zwanych ochronnych, które rzekomo mają chronić pieszych i rowerzystów. One czasami są potrzebne, ale przeważnie stawia się je w absurdalnych miejscach a projektanci planują je wszędzie - mówi dr Michał Beim, ekspert ds. transportu Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu.

"Barierkoza jest chorobą, która dotknęła wiele miejsc Poznania" - zauważa reporter TVN24 Aleksander Przybylski, który wyruszył na ulice stolicy Wielkopolski w poszukiwaniu absurdów. Znalazł ich całą masę.

Na Morzyczańskiej na Ratajach uniemożliwiają zejście z chodnika na trawnik. Identyczne rozwiązanie zastosowano na Bułgarskiej, w pobliżu stadionu Lecha. Tu jeszcze na dokładkę dorzucono je, by oddzielić przystanek od drogi rowerowej. W kilku miejscach w mieście, np. na ulicach Grunwaldzkiej i Biskupińskiej, postawiono je... wzdłuż płotów.

Biało-czerwone barierki na ulicy Żeromskiego odgradzają drogę rowerową od nasypu i od chodnika. Za to nie ma ich między dwupasmową trasą a chodnikiem.

Na Dolnej Wildzie, na wybudowanym w zeszłym roku trakcie barierki ciągną się kilkaset metrów. Asfaltową drogę wybudował przy okazji przebudowy kolektora Aquanet. Zarząd Dróg Miejskich uznał jednak, że ścieżka jest niebezpieczna.

Na barierki tylko w ostatnim roku, miasto wydało 250 tys. złotych. - Ich roczne utrzymanie kosztuje miasto 200 tys. złotych - zauważa Paweł Głogowski ze stowarzyszenia Ulepsz Poznań. - Barierek jest za dużo, stawiane są w miejscach, gdzie ich nie powinno być. To zaśmiecanie przestrzeni, co więcej zwykle malowane są w barwy narodowe - na biało-czerwono, zamiast na przykład na grafitowo, jak większość miejskiej infrastruktury - mówi.

A, jak podkreśla plastyk miejski, kolor wiele zmienia. - Grafitowy, stosowany w miejskiej infrastrukturze, jest bardziej dyskretny niż biało-czerwony sugerowany w rozporządzeniu - mówi Piotr Libicki.

To właśnie przepisy powodują wysyp tych wątpliwej urody "elementów bezpieczeństwa". - Przepisy wskazują barierki jako rozwiązanie podstawowe. Tym samym, zamiast zastanowić się co jest optymalnym rozwiązaniem w danym przypadku, stosuje się właśnie barierki. Projektanci obawiają się, że w przypadku jakiegoś wypadku, mogą ponieść konsekwencję tego, że nie zastosowali się literalnie do przepisów - wyjaśnia Beim.

- Rozporządzenie daje jednak możliwości stosowania estetycznych i bardziej minimalistycznych rozwiązań - zauważa Libicki.

Plastyk miejski już od ponad roku zwraca uwagę na ten problem i namawia drogowców, by tam, gdzie to możliwe, stosowano inne elementy infrastruktury a tam gdzie barierek nie da się uniknąć, by były grafitowe a nie biało-czerwone.

Efekt złych przepisów jest taki, że nie tylko cierpi krajobraz, ale też często wypaczają rolę, jaką miały spełniać barierki. - Na Dolnym Śląsku barierki odgradzają drogi rowerowe od pól. To zamiast zwiększać bezpieczeństwo, je pogarsza. Upadek na zaoraną ziemię jest bezpieczniejszy niż uderzenie w stalową barierkę. Niestety dochodziło już do wypadków, w których rowerzyści zahaczali o barierki i doznawali ciężkich urazów - mówi Beim.

Tymczasem poznańscy drogowcy nie rezygnują z dalszej ekspansji barierek. Na rondzie Kaponiera, którego remont ma zakończyć się w połowie przyszłego roku, mają one liczyć 300 metrów.

Plastyk miejski jest zaskoczony i obiecuje podjęcie działań w tej sprawie. - Wnikliwie przyjrzę się temu i będę wnioskował o maksymalne ograniczenie barierek na rondzie Kaponiera. Myślę jednak, że w te 300 metrów barierek wliczane są także błotochrony. Niezależnie ile ich ostatecznie tam będzie, mogę zaręczyć, że wszystkie barierki na Kaponierze będą grafitowe, a nie biało-czerwone - mówi Libicki.

Wiceprezydent Poznania Maciej Wudarski także zapowiedział przyjrzenie się barierkom na rondzie Kaponiera i w całym Poznaniu. Jak powiedział "Gazecie Wyborczej", być może zostanie w tej sprawie zrobiony audyt, a tam gdzie to możliwe, barierki będzie chciał zastąpić gazonami z zielenią.

Autor: FC / Źródło: TVN 24 Poznań