Szukają firmy, która zajmie się konserwacją dawnej komory gazowej

Stan ruin ciągle się pogarsza. Mają na to wpływ m.in. warunki atmosferyczne, naturalna erozja materiału budowlanego, a także nie zawsze odpowiedzialne zachowanie się grup zwiedzających.

Muzeum obecnie ogłosiło przetarg, by wyłonić wykonawcę. W specyfikacji warunków zamówienia podało, że głównym celem jest zabezpieczenie pod względem konstrukcyjnym północnej i zachodniej ściany historycznej rozbieralni komory gazowej i krematorium III.

Konieczne będzie wzmocnienie struktury materiałowej ścian i zabezpieczenie obiektu przed wodami opadowymi poprzez wykonanie drenażu powierzchniowego. Prowadzone będą też działania konserwatorskie mające na celu zabezpieczenie i zachowanie historycznej substancji. Prace prowadzone będą pod nadzorem archeologicznym.

Firmy mogą składać oferty do końca maja.

Konserwacja ścian rozbieralni jest kontynuacją projektu realizowanego w latach 2008-2009. Wówczas, dzięki wsparciu Fundacji Ronalda Laudera, ustabilizowany został grunt w pobliżu pozostałości po podziemnych komorach gazowych II i III. Uchroniło to je przed całkowitym zawaleniem. Obecnie prace sfinansuje Fundacja Auschwitz-Birkenau.

Niemcy uruchomili pierwsze prowizoryczne komory gazowe w Auschwitz II-Birkenau w 1942 r. w domach odebranych wysiedlonym Polakom. W bunkrze 1, zwanym też Czerwonym Domkiem, gdyż był to ceglany, nieotynkowany budynek, zaczęli mordować ludzi gazem już w marcu. Komora istniała do końca kwietnia lub początku maja 1943 r., gdy Niemcy uruchomili w Birkenau większe komory gazowe z krematoriami. Później zburzyli budynek i zatarli po nim wszelkie ślady.

W czerwcu 1942 r., w wyniku napływu dużej liczby transportów z Żydami, zapadła decyzja o przekształceniu w komorę gazową kolejnego budynku. Bunkier 2 miał otynkowane ściany. Był nazwany Białym Domkiem. Komora w nim działała od kwietnia do maja 1943 r. Ponownie zaczęto go wykorzystywać, gdy w maju 1944 r. zaczęły docierać do Birkenau transporty z Żydami z Węgier. Do dziś zachowały się jego fundamenty.

Gdy Niemcy rozpoczęli zagładę w "bunkrach" ciała grzebali w zbiorowych mogiłach. Rosnąca liczba transportów sprawiła jednak, że postanowili wydobyć zwłoki i spalić je w dołach. Zadecydowali też o wybudowaniu w Birkenau wydajnych krematoriów połączonych funkcjonalnie z komorami gazowymi, upozorowanymi na łaźnie z prysznicami.

Były one oddawane do użytku od 31 marca do 25 czerwca 1943 r. W każdym z dwóch większych krematoriów (II oraz III), można było spalić do 1440 zwłok na dobę, a w mniejszych (IV i V) - 768 ciał.

Kiedy wiosną 1944 r. zaczęły przyjeżdżać transporty z Węgier zagłada osiągnęła takie natężenie, że krematoria nie były już w stanie spopielić wszystkich zwłok. Zaczęto je ponownie spalać na wolnym powietrzu.

Przed ewakuacją obozu Niemcy zniszczyli krematoria. Do dziś zachowały się ruiny dwóch największych i fundamenty mniejszych.

Niemcy założyli obóz Auschwitz w 1940 r., aby więzić w nim Polaków. Auschwitz II-Birkenau powstał dwa lata później. Stał się miejscem zagłady Żydów. W kompleksie obozowym funkcjonowała także sieć podobozów. W Auschwitz Niemcy zgładzili co najmniej 1,1 mln ludzi, głównie Żydów, a także Polaków, Romów, jeńców sowieckich i osób innej narodowości. W 1947 r. powstało muzeum, które obejmuje byłe obozy Auschwitz I i Auschwitz II-Birkenau.

Autor: wini / Źródło: PAP