Zmarł Władysław Sidorowicz, senator dwóch kadencji, minister zdrowia w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego, uczestnik obrad Okrągłego Stołu.
Władysław Sidorowicz zmarł w czwartek we Wrocławiu. Miał 69 lat.
Urodził się 17 września 1945 r. w Wilnie. W latach 1963–1968 studiował na Akademii Medycznej we Wrocławiu. W 1968 r. za udział w wydarzeniach marcowych był więziony, a następnie represjonowany, zawieszony w prawach studenta, miał zakaz kontynuowania studiów przez 2 lata. Ostatecznie ukończył w 1971 r. studia na Akademii Medycznej w Łodzi. Uzyskał specjalizacje I i II stopnia z psychiatrii.
Lekarz, solidarnościowiec
Od 1980 r. do 1999 r. należał do NSZZ „Solidarność”. Był m.in. delegatem na I Zjazd Krajowy, przewodniczącym Regionalnej Komisji Koordynacyjnej Pracowników Służby Zdrowia oraz wiceprzewodniczącym Krajowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność” (1981–1990). Był internowany od momentu wprowadzenia stanu wojennego do czerwca 1982 r. W latach 1982–1987 był członkiem Rady Politycznej Solidarności Walczącej. Uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu w zespole ds. zdrowia.
Przez całe życie zawodowe Sidorowicz był związany z wrocławskimi placówkami służby zdrowia, pracował w Instytucie Immunologii i Terapii Doświadczalnej im. Ludwika Hirszfelda i szpitalu im. Ludwika Rydygiera.
Od 1972 pracował na Akademii Medycznej we Wrocławiu, skąd w 1975 r., z przyczyn politycznych, został odsunięty od pracy. W 1976 r. był kierownikiem w Zespole Opieki Zdrowotnej Śródmieście, a w latach 1977–1979 – asystentem w Specjalistycznym Zespole Psychiatrycznej Opieki Zdrowotnej. Od 1979 do 1999 r. pracował w Zespole Opieki Zdrowotnej dla Szkół Wyższych, gdzie do grudnia 1981 r. pełnił funkcje kierownika Poradni Zdrowia Psychicznego i ordynatora Oddziału Dziennego Psychiatrycznego.
Minister, samorządowiec, polityk
W 1991 r. był ministrem zdrowia i opieki społecznej w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego.
Od 1989 r. do 1992 r. współtworzył Izby Lekarskie, pracując w Komitecie Założycielskim Krajowym. Przewodniczył Dolnośląskiej Izbie Lekarskiej (1990–1992). W latach 1994–2003 pracował jako lekarz miejski oraz pełnił funkcję dyrektora Wydziału Zdrowia Urzędu Miejskiego Wrocławia. W latach 1999–2005 był radnym sejmiku województwa dolnośląskiego. W latach 2003 – 2005 był dyrektorem Departamentu Spraw Społecznych w tym urzędzie.
W wyborach parlamentarnych w 2005 r. z listy Platformy Obywatelskiej został wybrany na senatora VI kadencji w okręgu wrocławskim. W wyborach w 2007 po raz drugi uzyskał mandat senatorski. Przewodniczył Komisji Zdrowia, był członkiem senackich komisji: praw człowieka, obrony, spraw zagranicznych oraz rodziny i polityki społecznej.
Żonaty, miał sześcioro dzieci.
Autor: dr / Źródło: PAP
Źródło zdjęcia głównego: tvn24